Vanalleswat

Het leek me wel handig om de vorige blog even aan te passen aangezien die zo haastig was geschreven. Er zijn hier veel internetcafes maar vaak werken ze met verouderde aparatuur, onhandige werktijden en soms met muntjes. De vorige keer moest ik snel weg maar in de tussentijd is er alweer zoveel gebeurd dat ik graag zou willen delen dat ik maar gewoon een nieuw blog begin. Renée is nu aan het koken en aangezien ze er niet van houdt als ik me ermee ga bemoeien maak ik mezelf maar even nuttig haha. Ik geloof dat ze bietjes aan het maken is! Gister en eergister heb ik gekookt Renée was een beetje ziek en toen aten we ook al Hollands. We verbazen ons dat we dit zo missen. Het is wat behelpen met 2pitjes en een mini aanrecht maar het lukt toch altijd aardig om er nog iets gezonds en leuks van te brouwen.

Zodoende,...

Het is me gelukt om bij de Banco Alimentos aan de slag te gaan, het ligt buiten de capital federal op een industrieterein midden ineen arbeiderswijk. Vandaag hebben ik en mijn gehandicapte collega´s en wat vrijwilligers van Accenture (vrijwilligersdag) ongeveer het hele assortiment van Univlever door onze handen zien glippen. We maken leuke combinaties van dozen voor de minder bedeelden. Dat zijn er erg veel in Argentinie. Meer dan in China of andere grote steden, zie je de villa´s (sloppenwijken) in en om de stad liggen. Veel Argentijnen zijn afstammelingen van Spanjaardendie honderden jaren geleden hierheen zijn gekomen om het land te koloniseren. In de 20e eeuw zijn er pas echt veel Italianen en Spanjaarden hierheen gekomen toen het economisch heel slecht ging. Argentinie was in het begin van de 19e eeuw een van de welvarendste landen ter wereld. De Italianen en Spanjaarden die geen plekje meer konden vinden op het platteland zijn tegen Buenos Aires aan komen wonen. Dit is later uitgebreid met Duitsers en steeds meer Bolivianen en Paraguayen.

Op het platteland is het vrijwel vol. Althans,het is heel erg leeg, maar grote bedrijven zijn steeds groter geworden en hebben steeds meer ruimteop het platteland op kunnen kopen.De Argentijnse economie drijft dan ook voornamelijk op export van landbouwproducten en vee. Dit houd het land staande na en tijdens crisisen. In de crisis van 2001 (toen de argentijnse overheid de koers van de peso losliet t.o.v. de dollar en banktegoedenbevroor) zijn mensen in een klap hun pensioentje, spaargeld etc. kwijtgeraakt). Het hele land lag op z´n gat en Buenos Aires groeide uit toteen grote sloppenstad. Nu gaat alles beter en er openen winkels in de sloppenwijken en mensen krijgen het beter. Maar nog steeds werkt ongeveer 50% van de mensen in Gran Buenos Aires in de informele sector. Je ziet dus ook door de hele stad mensen in het vuil graaien, bedelen, of broodjes en drankjes verkopen.

Binnen de ring is alles prachtig maarik kom steeds meer buiten de ring en dan zie je het ware gezicht van de Argentinie. Wat ik erg leuk vind is dat iedereen in Argentinie politiek betrokkenis.De grafiti heeft vaak een politiek statement, iedereen heeft zijn mening over de politiek, waarvaniedereen het overeens is dat deze corrupt is.De Argentijn is blij met Argentinie, arm tot rijk loopt met een shirtje van het land en iedereen is nationalistisch. Want tenslotte de mensen die op het Latijns Amerikaanse continent wonen zijn uit de bergen, stammen af van de incas, maar de Argentijnen kwamen over zee. Er is dan ook veel verbondenheid met Europa en Spanje, en als je het mij zou vragen zou een Argentijn best bij de Europese Unie willen horen. Wel grappig om dat te zien want dat besef had ik eerder nog niet. Toch hoor ik zo af en toe wel commentaar over Europa, bijvoorbeeld over de crisis die nu gaande is met Griekenland. De Argentijnen hebben indezelfde situatie gezeten en zeggen allemaal dat Europa moet leren van hun fouten. Argentinie is pas uit het slop gekomen toen het land failliet was verklaard. Een zware klap maar in de tijd daarvoor is met pappen en nathouden niets verbeterd. Het geld werd opgemaakt en er kwam niet terecht van beloofde veranderingen. Ik ben benieuwd....

Een kijkje in de dagelijkse politiek in Argentinie:

In Argentinie vind men dat vlees goedkoop moet zijn. Iedereen die arm is moet het kunnen eten daardoor moet de prijs laag blijven. De regering heeft dus een limiet op de prijs van vlees gezet. Vlees wordt echter steeds duurder doordat er zoveel ge-exporteerd kan worden en dus gaan de boeren liever exporteren dan aan eigen volk verkopen. Boeren die niet meedoen aan export kunnen dus van de lage prijs niet rondkomen en gaan hun land omzetten in soja-velden (of andere producten die meer opleveren). De armen mensen kunnen in ieder geval vlees krijgen.Nu willen de rijken dat de prijs van vlees omhoog gaat want de boeren laten hun koeien niet meer grazen op de vruchtbare pampa´s maar stoppen ze geheel tegen argentijnse traditie in vol met antibiotica en ander slecht voedsel. De rijken vinden dat hun vlees verpest wordt. Dit dillema wordt opgelost door protesten, de hele Avenida 9 was vandaag geblokkeerd door protesten over het vlees! Voor en tegenstanders door elkaar heen. Ik vind die politieke betrokkenheid wel leuk, maar en oplossing voor het probleem ik weet het niet!

Waar ik wel achter ben is dat het lijkt me in ieder geval niet prettig om in een land te wonen waar deeconomische situatie zo onstabiel is. Bijvoorbeeld een meisje van mijn ´werk´ had gespaard voor een vakantie naarAmerika. Dat duurde voor haar erg lang maar haar nicht ging trouwen. 2 jaar later was haar geld nog maar de helft waard door de fluctuatie van de Argentijnse pesos. Geen wonder dat wij onze huisbaas inUS Dollars moeten betalen.

...Ik zal binnenkort weer eens wat foto´s uploaden dan hebben jullie er wat meer beeld bij! Wat ik erg leuk vond om te zien zijn de rijtjesvilla´s ik zal eens een foto maken, het is hier heel druk met mensen, en dus zelfs de mensen die een villa hebbenbouwen die aan elkaar vast!! Anyway, nu moet ik denk ik snel terug anders kan ik fluiten naar m´n bietjes haha. Oja nog wat anders ik ben dus naar het stadion geweest waar Nederland de WK finale van 1978 verloor, wat een gekte moet het daar toen geweest zijn! Het is een inmens stadion. En vergeet niet dat in die tijd het hier een militaire dictatuur was en dat de mensen die gemarteled werden naast het stadion gebeurde!!! Maar ik heb dus naast de paal gestaan waar vdKerkhof ??? de bal tegenaan schoot waardoor we geen wereldkampioen zijn geworden!! Envorige zomer ging het ook al mis.... Vreselijk!!! Echt vreselijk! Maarja deze zomer maken we weer kans op het EK het leek me wel leuk om met een busje naar Polen te gaan. Iemand zin om mee te gaan?¿

Update Buenos Aires

De stad begint nu aardig te wennen. We kennen de chaotische buslijnen een beetje en we voelen ons aardig op ons gemak. We gaan af en toe zonder elkaar op pad, maar komen toch altijd wel weer bij elkaar terecht.

In de afgelopen dagen ging dat makkelijk, we hadden allebei een telefoontje nu moeten we het toch weer op de postduiven manier doen want ik ben al na een week bestolen!! Gelukkig ging het maar om 10 euro en een telefoontje en het is waarschijnlijk in de drukte van mensen gebeurd. Dus helaas helaas.

Afgelopen dagen zijn we naar de ´volksbuurten´ La Boca en San Telmo gegaan. Inmiddels zijn dit heuse toeristen oorden, maar dan nog zie je de charme van de straatjes wel door het toeristische heen. Boca is de wijk van de bekende voetbalclub Boca Juniors (4xbeste voetbalclub van Latijns Amerika en 1x van de wereld)en de huisjes zijn vaak in alle kleuren van de regenboog geschilderd. Dit geeft een heel leuk gezicht en ik vraag me wel eens af waarom we dat in Nederland niet hebben?¿ (Calvinisme?¿). Ik probeer nu wanhopig een kaartje te krijgen voor de wedstrijd van Boca, de Argentijnse passie voor voetbal werkt aanstekelijk. Ik mis voetbal, en wil ook niets liever dan naar die wedstrijd toe. Het vervelende is alleen dat Socios (leden) voor een tientje naar binnen kunnen en ik 60 euro neer moet leggen. Het plan is nu om zondagochten naarde socio-ticketverkoop te gaan en te hopen dat er een welwillende Socio is die me op sleeptouw wilt nemen.

Op deze manier proberen we low-budget toch op de mooiste plekjes van het continent te komen. Gisteren bijvoorbeeld zijn Renée en ik uit eten geweest in combinatie met een tango, opera en milonga show. Normaal kost dit een euro of 30 zonder eten!! We vonden het dus ook erg balen dat we hier niet heen kunnen gaan. Toch is het ons gister gelukt om een restaurantje te vinden met een free-tango show. Extra genieten dus. We aten een overheerlijke Argentijnse steak, die zo mals was dat je bijna niet hoefde te snijden, en tot slot namen we nog een wijntje uit Mendoza. Niets te klagen dus!!

Maar de dagen gaan voorbij en ik wil niet alleen vakantie vieren en aanklungelen. Renée en ik zijn vandaag dus apart op zoek gegaan naar werk. We kennen de stad nu en hebben de meeste wijken en toeristische plekken wel bezocht. Renée wil het liefst in de horeca aan de slag ivm haar interesses en opleiding. En ik ben op zoek naar vrijwilligerswerk.

Mijn zoektocht begon vanochtend en vereist een korte inleiding. Van papa heb ik een boekje gekregen over de buitenwijken van Buenos Aires. Deze liggen 35km buiten de stad en hebben het karakter van een dorpje en eigen gemeente.Van mama mocht ik niet naar deze wijk en ik heb ookbeloofd om dit niet te doen.

Mama je raad het al, en het spijtme, maar ik heb me belofte gebroken!!Je snapt natuurlijk dat ik nooit naar deze buurt zou gaan alshet echt niet kon!Maar ik heb je ook beloofd om eerlijk te zijn. Nee El Jaguel is een hele arme buurt maar erg veilig en heeft een dorps karakter.Ik heb de schrijver van het boek ontmoet en kon daarprima langskomen. Hij woontaan de grote weg vanaf het station.Marc van der Post werkt voor de kerken is tussen de gemeenschap gaan wonen. Hij was zeer verrast dat ik langs wilde komen en wehebbensamen gelunched in zijn huis. (Er zijn maar 500 van zijn boeken uitgebracht). Het boekje schrijft over het leven in El Jaguel in een theologisch perspectief. Hoe de kerk zaken regelt voor de gemeenschapaa, hoe de mensen elkaar helpen en hoe vriendschappen ontstaan en ´leven´. Het is een inspirerend boekje en het heeft me aangezet om langs te gaan. Volgende week dinsdag ga ik met Marc melk uitdelen in de wijk. Geloof me de kans dat ik aangereden word door een bus is een miljoen keer groter dan dat er in El Jaguel iets gebeurd.

Tot nog toe lijkt me dit niet voldoende werk voor de komende weken en morgen ga ik dus naar de andere kant van Buenos Aires naar de Voedselbank. Renée gaat terug langs een restaurantje dat interesse heeft getoond in haar aanbod en weer keihard verder zoeken. Ik hoop dat het haar lukt, ze wil het heel graag en is bang dat het haar niet gaat lukken. Maar ik durf te zweren dat het gaat lukken!!!

(Sorry ik word de internetwinkel uit gekicked.... ze gaan dicht... heb haastig geschreven. Aanpassingen en aanvaullingen volgen later) Cheers!!!

Mi casa es tu casa

Maandag begon onze zoektocht naar een appartementje.Op het internet kwamen we een agency tegen die misschien wel wat voor ons in petto had. Al lopend zochten we het kantoor op en zo zagen we meteen een beetje van de stad. Onze hostel bevond zich in Palermo, een buurt dat bestaat uit een heleboel barretjes, restaurantjes etc, het is het deel voor de middeklasse, De eigenaar van het kantoor bleek een Nederlander te zijn en hij zou ons een mailtje sturen met opties. We besloten om ´s middags het centrum van Buenos Aires te bezoeken. Alle straten in Buenos Aires zijn kaarsrecht en staan allemaal parallel aan elkaar, dat eigenlijk best saai is, maar de prachtige pleinen maken alles goed. Iedereen heeft het hier dan ook over ´blokken´ in plaats van straten of hoeken. ´Je moet2 blokken rechtdoor en dan het volgende blok rechtdoor.´ Om de paar blokken is er wel een groot plein, dat vaak bestaat uit een standbeeld, parkje, bankjes of een veldje en omringd is met prachtige gebouwen. Het valt me op dat zo´n grote stad nog steeds zo groen is, ondanks al het chaos van het verkeer. De straten zijn hieronwijs breed en staan standaard vol met auto´s, taxi´s en bussen. Gelukkig is er nog de Subte dat niet altijd in de file hoeft te staan. Dat is de ondergrondse metro die al honderd jaar oud is, dat is duidelijk te zien aan de ouderwetse inrichting dat de stad nog leuker maakt. Gelukkig hoef je nooit langer dan 2 minuten op de metro te wachten, al staat die wel standaard vol, maar ons hoor je niet klagen over een ritje van 20 cent dat ons brengt van de ene kant van de stad naar de andere kant. Toen we door het centrum liepen leek het even of we door de Kalverstraat liepen, maar als je dan weer een plein of torenhoge gebouwen ziet verandert dit beeld weer. Natuurlijk bezochten we ook Plaza de Mayo waar de Casa Rosado staat, het Witte Huis van Buenos Aires. Ook dit is weer een mooi, absurd groot plein waar protesten worden uitgevoerd. Op het plein staan standaard spandoeken, Argentijnen houden er namelijk van te protesteren, ze zijn tegen alles. We hebben de afgelopen dagen al wat protesten meegemaakt en het gaat er niet altijd zonder geweld aan toe. Dat schijnt normaal te zijn hier, als ik de agenten rustig om zich heen zie kijken. Zo bekeken we ook de Obelisk op de Plaza de la República dat zich bevindt op één van de grootste straten van de wereld. Het is hét beeld van Buenos Aires, laten we zeggen de Eiffeltoren van de stad, al is die niet zo hoog. De straat is erg indrukwekkend, er zijn twee keer zesbaanswegen en je moet zo´n 4 zebrapaden oversteken om de weg over te steken. Er bevinden zich hoge gebouwen met in de hoogte levensgrote reclameborden, vooral in het donker ziet het er allemaal mooi uit.

De volgende dag hadden we nog geen mailtje van de Nederlander en dus zette we onze zoektocht weer voort. We bezochten een ander kantoor dat een echte uitdaging was. De vrouw, zoals toch wel de meeste mensen hier, kon alleen Spaans en dus moesten wij met onze Spaans eruit zien te komen en dat ging nog aardig goed. Helaas, waren haar appartementen boven ons budget. Na dat bezoek had ik voor het eerst sinds de reis contact met het thuisfront via Skype en kon ik lekker een uur met mama kletsen. Toch moesten we daarna weer op weg naar een ander kantoor, want we moesten en zouden zo snel mogelijk iets voor onszelf hebben! Vanaf dat moment ging het eigenlijk ineens heel snel. We werden geholpen door een man die ons op de computer een huis liet zien op de derde verdieping, we waren wel enthousiast. Voor het wisten had hij al de eigenaar gebeld over de beschikbaarheid, vulde hij een formulier in en stuurde ons op pad om een deel van het bedrag te halen. Sam en ik hadden wat moeite met de bank, aangezien we maar een bepaald bedrag per dag konden pinnen en het ook nog eens in Amerikaanse dollar moest in plaats van de Argentijnse peso. Gelukkig is er voor alles een oplossing... Toen we thuis aankwamen moesten we wel lachen, we hadden getekend en we hadden het hele huis nog niet gezien! Waar waren we aan begonnen...

Woensdagmiddag konden we al meteen in ons appartementje trekken. ´s Ochtends moesten we nog de peso´s inwisselen in dollars en kochten voor ons allebei een nieuw mobieltje en een simkaart dat hier werkt. Zo kunnen we ook apart op pad. De vrouwelijke eigenaar van het appartement zouden we in het appartementje zelf ontmoeten. Toen we daar aankwamen was ze helemaal enthousiast, ze begon alles aan te wijzen in het Spaans en liet me zelfstrots de strijkijzer zien. Sam en ik waren toch wel wat overdonderd, want het viel alles behalve mee! Het is groter dan ik had gedacht en helemaal compleet ingericht, typisch in een vrouwelijke style volgens Sam. Toen we alleen achterbleven in ons appartement waren we helemaal gelukkig, we hadden dan nu toch echt ons eigen huisje midden in Buenos Aires! Het mooiste komt nog, we zitten in de Beverly Hills van Buenos Aires, Recoleta. Dit is een buurt voor de rijke mensen. De straten zijn allemaal hartstikke schoon, mooie onderhouden huizen en het zit vol met dure boetiekjes en leuke caféetjes en restaurantjes. Gucci en Armani zijn onze buren... Het appartement bevindt zich ook nog eens om de hoek van de grootste straat van de wereld bij de Obelisk! We zitten op loopafstand van het centrum en om de hoek van dedrukke winkelstraatAvenue de Santa Fé die dwars door heel de stad loopt! Het eerste wat we deden was onze bagage ophalen dat nog in onze hostel stond en het hele huis inrichten met onze spulletjes en dingen verplaatsen op betere plekjes. Het verbaasde me hoe druk Sam hier mee bezig was en heel stylish zei: ´We missen hier nog een lichtje en dat ene lichtje moet een meter opzij´...

De volgende dag gingen we voor het eerst tijdens de reis eens lekker uitslapen... en na een heerlijk zelfgemaakt ontbijt gingen we Recoleta verkennen. We kwamen er heel snel achter dat het een koude, winderige herfstdag was. Het was slechts 12 graden en iedereen loopt in winterjassen rond, daar komen wij aan in onze trui... We gingen naarde beroemdste begraafplaats van Zuid-Amerika, dat zit op een klein stukje lopen van ons huis en is een soort Pére Lachaise in Parijs, alle rijken mensen worden hier begraven. Het is net zo indrukwekkend, er zijn graven die omringd zijn door een gebouwtje en de meeste kisten kun je bijna aanraken. Ik vond het niet zo leuk toen Sam van al die kisten en graven foto´s begon te maken... Daarna gingen we naar de museo de belles artes, het is frapant om te zien dat een groot deel van de onderste verdieping vol staat met Hollandse kunstenaars zoals Van Gogh en Rembrandt van Rijn. Vandaag hebben we Puerto Madero en el Congreso Nacional bezocht. Puerto Madero staat vol met torenhoge, belangrijkegebouwen en hier is de skyline en de haven van Buenos Aires. De buurt leek verdacht veel op Rotterdam, door de Puenta de la Mujera (een brug die op de Erasmusburg lijkt), de schepen en de gebouwen. Ik had meer van deze buurt verwacht, maar het toonde een beetje zielloos. Voor het Congresgebouw was, natuurlijk, weer een protest gaande. De hele weg werd geblokkeerd met een massa mensen en er was zelfs vuurwerk.

Iguazu watervallen

Vanaf Florianopolis hebben Renée en ik de nachtbus naar Iguazu genomen. Dit zijn de watervallen op de grens van Paraguay, Brazilie en Argentinie. Zo´n 700km landinwaarts.In Paraguay ligt Ciudad del Este een goedkoop shop-oort en roversoord voor drugsmokkelaars, aan de Braziliaanse grens ligt Foz do Iguazumet 300.000 inwoners en aan deArgentijnse kant eendorpje van 2000 man puur ingericht voor toerisme voor de watervallenNa 12uur door oerwoud te zijn gereden kwamen we aan in een gebied dat vrij plat was maar toch aardig hoog is. Het is een basaltvlakte (hard lava, door de jaren heen ge-erodeerd, en daardoor plat en bebost met exotische bomen)...op die basaltvlakte stroomt 1 gigantische rivier. Na een aardbeving is er een scheur in de vlakte ontstaan die de rivier in 2-en splitst. Er zijn hierdoor watervallen ontstaan die aan twee kanten naar beneden vallen. (Aan de Braziliaanse en Argentijnse kant). De watervallen vallen ongeveer 70 meter omlaag, sommige in een keer en andere trapsgewijs. Sommige kronkelen als een slootje andere spuiten water als een kanon. De aanblik noemen ze niet voor niets de mond van de duivel.

We zijn 2 dagen rond deze watervallen gelopen en dat was nog veelste weinig!! De aanblik is zo onwerkelijk en echt niet in woorden te vatten. Ik ben meestal erg tegen amerikanen die zeggen dat alles ´awesome´ is en ´o my god´....maar ik heb het wel 1000x gezegd gister. Het leuke is dat Beide kanten van de rivier een ander zicht geven. De Braziliaanse kant heb je een overzicht over alle watervallen. Vanaf de Argentijnse kant loop jelangs de watervallen heen. Je kan onder watervallen doorlopen, bovenop de rand (afgrond) staan, bij het punt waar het water in het water valt... echt niet normaal en ver boven de verwachting van wat er allemaal mocht. Zelfs tot aan de mond van de duivel kwam je op een meter! (stel je voor dat je tussen 3 9-hoog flatten aan waterval staat (op 1 meter!)... Om het allemaal nog magischer te maken liepen door het oerwoud aapjes, dasjes-miereneters en vlogen er allemaal exotische vogels zoals een toekan (vd valk) en wat andere raarkleurige beestjes. Soms zag je wel 3 regenbogen in een waterval en dat alles voor maar 60 euro!! (is echt veel meer waard)...

Mijn punt is eigenlijk niet om te beschrijven hoe mooi het allemaal wel niet is, maar echt te overtuigen om dit niet over te slaan als je ook maar enigzins in de buurt bent! Waarheid gebied te zeggen wat we wel nog in een tropische regenstorm terecht kwamen, maar daardoor waren de mede toeristen weg en leek het alsof we alleen op het einde van de wereld waren (met poncho)!

Ergens midden in de bushbush kwamen we Esmee en Chris tegen, dit zijn vrienden van mij waarmee ik voor het Amsterdam Research Project naar China ben geweest. Echt enorm toeval!!! en totaal ongepland. We besloten om samen rond te lopen en zijn savonds uit eten geweest in Puerto Iguazu. Een klein argentijns dorpje! Tijdens het eten kwamen we Gemma en Pete tegen die we eerder in Paraty hebben leren kennen... Natuurlijk zijn we in een toeristisch gebied, maar het was wel verbazingwekkend!

Wehebben nog geprobeerd om naar de Itaipu dam te gaan, een binationaal gebied van Paraguay en Brazilie, deze damligt in een rivier die Brazil en Paraguay scheidt, en verzorgd permanent stroom voor 4miljoen mensen, het is dan ook de 1 na grootste dam ter wereld. Helaas mocht het niet baten, we mistte de lichtshow door gebrekkig openbaar vervoer... Helaas helaas

Oke, we zijn dus in Argentinie, al liftend zijn we de grens over gegaan. We werden uitgelachen door mede-passagiers, maar we waren mooi wel binnen 1 minuut in een auto, en een anderhalf uur eerder in Argentinie (we liften van voor de grens tot na de grens, dit is 4km, en scheelde 3x overstappen op de bus die wegrijd tijdens de paspoort controle). Je merkt al vrij snel verschil tussen Argentinie en Brazilie. Argentijnen zijn 49% Spaans en 49% Italiaans, stijlvol en blank! En Brazilianen zijn een totale mix van mensen. Ook het Spaans tov van Portugees is even wennen maar we komen een heel end met hakkie takkie Spaans. Dat was dus einde Brazilie, een ontzettend gevarieerd land! Niet altijd even veilig, maar zeker een mooi, relax en gezellig land!

We zijn momenteel in Buenos Aires, het oogt als een ontzettend gave stad, je hoort dance muziek, ziet hippe mensen en de buurten zien er leuk uit! Maarja dat is nog even afwachten, morgen eerst maar eens op zoek naar een appartement.

Florianópolis

Denachtbus van 10 uur naar Sao Paulo was niet fijn, omdat (na eerder al twee nachen slecht te hebben geslapen doordat ik eerst ziek was en vervolgens in een dorm sliep waar iemand de hele nacht heeft liggen snurken) ik niet kon slapen door de kou in de bus. Maar uiteindelijk begon dan toch de zon te schijnen en kwamen we aan in Florianópolis. De stad ligt voor een deel op het vaste land en voor een deel op een eiland langs de kust dat is verbonden met een brug. Van de stad zelf hebben we nog niet veel gezien, dat is het plan voor morgen! We hebben de bus genomen naar het eiland en zijn weer op zoek gegaan naar een pousada en reserveerden er eentje aan het strand. Vervolgens liepen we het strand af om richting ´natuurlijke zwembaden´ te lopen. Onderweg vonden we een plekje op rotsen met mooi uitzicht om te gaan lunchen, maar al snel kregen we bezoek van twee zwerfhonden. Aangezien we geen prikken tegen rabies hebben zijn we als de dood voor honden, onze lekkere lunch met tonijn was verstoord en we besloten verder te lopen. De honden waren het hier niet mee eens en liepen achter ons aan, Sam werd panisch, gooide de tonijn naar het beest, waarna de honddat negeerde en vervolgens Sam´s slipper ook nog eens brak. Het zag er net zo komisch uit als het moment wanneer Sam door eenvrouwgeslagen werd met een krant! Uiteindelijk zonder hond, tonijn en slipper kwamen we aan bij een ander onwijs groot rotspartij waar we onze lunch vervolgde. Al snel werd er in hetPortugees naar ons geschreeuwt door een man en kwamen we er achter dat er achterons een bosbrand gaande was. Het eerste wat Sam en ik dachten was hoe we zo snel mogelijk hier weg konden gaan, maar de man was absoluut niet van plan weg te gaan en beviel ons om mee te helpen het brand te blussen. Sam en de man sloegen meteen als gekken met takken om het vuur te blusen, maar het breidde eerst alleen maar uit. Ik zag twee woeste mannen die het vuur probeerde te blussen en het hielp uiteindelijk. Sam heb ik natuurlijk de hele dag horen zeggen dat hij een held is en duizenden levens van mensen uit het dorp heeft gered door een hele bosbrand te voorkomen, want als het even langer duurder was natuurlijk alles afgebrand......

Uiteindelijk kwamen we toch echt bij de piscina naturale, het was afgesloten water tussen grote rotsen in de zon, jammer genoeg was het veelste koud om te zwemmen. Ja, het is hier toch echt winter! In de pousada hadden we onze eigen keukentje, we kochten eten om te koken en besloten een cake te bakken. Aangekomen in het huisje kwamen we erachter dat het fornuis en de oven het niet deden, zodoend zou de baas wel even gas gaan halen en over 20 minuutjes terug zijn... Een uur later besloten maar te kijken waar hij bleef, maar het leek alsof er niemand thuis was. We kwamen om van de honger en gingen op zoek naar een restaurantje, helaas was alles dicht omdat het laagseizoen/winter is. We klopten weer aan en een andere vent maakte ons wijs dat ze elk moment terug konden zijn, maar natuurlijk hebben we ze nooit meer gezien... We gingen op zoek naar een hostel en vroegen of we daar in de keuken mochten kokenen gelukkig stond ertoen snel een bord eten voor onze neus. In dat hostel werkte een zoon van een Japanner (er wonen wel 1 miljoen Japanners in Sao Paulo en ze hebben hun eigen buurt waar het ech net Japan lijkt!!) die ons vertelde dat de indeling van mensen hier in Zuid-Amerika heel logisch is. De Afrikanen gingen naar het noorden omdat dat klimaat het meest overeenkwam met hun eigen klimaat, de Portugezen trokken om die rede naar het midden en de Duitsers trokken naar het zuiden (hier dus, er is hier zelfs nog een Duits dorpje dat Blumenau heet). Sam en ik gingen terug naar het huisje om weer een ijskoude nacht mee te maken, eerlijk waar, 2 truien en een broek aan in bed hielp niet! Gelukkig was dit maar voor één nacht.

Gister bezochten we een ander strand op dit eiland waarprachtige duinen zijn, het leek wel een klein stukje woestijn! Het uitzicht was super, al waser wel verschrikkelijk veel wind met veelopvliegend zand, ik geloofdat ik over twee weken nog zand in mn haren vind. Je kon er ook sandboarden dus Sam kon er mooi zijn ei kwijt! Het zag er leuk uit om iemand in het zand te zien boarden. Teruggekomen in het hostel maakte ik dan uiteindelijk toch de cake klaar dat we nog overhadden en deelden het hier uit. In Brazilie zie je overal cake, ze eten het zelfs als ontbijt. Vandaag namen we de bus naar het strand helemaal in het zuiden van dit eiland waar het heel rustig is. Het is frapant om te zien dat nu we een stuk zuidelijker zitten (1200 km ten zuiden van Rio) het hier een stuk welvarender is, geen favela´s maar mooie, gekleurde huisjes. Ook is het erg opmerkelijk dat hier bijna alleen maar blanke Brazilianen wonen.

Toen we richtig huis gingen voelde we de eerste paar spatjes regen die we op dit continent gevoeld hebben, maar na twee minuten hield het alweer op. Het schijnt dat het hier vlak voor wij kwamen het twee weken lang alleen maar heeft geregend en op het nieuws waren allemaal overstromingen te zien op het vasteland. Moeilijk in te beelden als ik hier alleen maar strakblauwe luchten zie...

Vandaag is de grote dag voor de Brazilianen, want over zometeen speelt Argentinie tegen Brazilie! Dat is net zoiets als dat Duitsland tegen Nederland speelt. Sam zit alvast in een English pub om de wedstrijd te bekijken en de Braziliaanse voetbalgekte hier mee te maken!

Morgen gaan we het centrum van Florianóplis bezoeken, vervolgens nemen we de nachtbus naar Foz do Iguazú (dewatervallen!!) die 14 uur duurt. Nog maar een paar dagen en dan is Brazilie alweer voorbij en zitten we in Argentinie, zondag gaat onze vlucht naar Buenos Aires!

Nou, ik ga Sam maar eens achterna de pub in... Ciao!!

Van klein en vredig naar groot en chaotisch...

We hebben een dagje in een oud Portugees havenplaatsje gezeten. Het centrum was heel liefelijkmet witte huisjes, vrolijke mensen en grote kinderkopjes (kinderkoppen) de straat was zo ongelijk dat zelfs de ezels moeite hadden om door de straten te lopen.In sommige delen stond het water van de zeetot op enkelhoogte. We zijn metPeter en Gemma (Een engelsehusband en wifedie we tijdens hetkoken hebbenontmoet) wat Caipirinha,s enItaipavas (biertjes) gaan drinken. We hadden allebei last van een te klein budget dus gingen op tijd weer naar huis. Wel leuk dat zei ook last hadden van onze mede backpackers die zulke stoere verhalen vertelde over waar ze al dan niet allemaal waren geweest. Echt irritant soms die mensen die je tegenkomt, het lijkt of niets meer speciaal voor hun is, en ze altijd iets beters hebben gedaan dan jij!

Op naar Sao Paulo slingeren we door de bergen en zelfs boven de wolken. De braziliaanse kust is een mooie afwisseling van hoge groene bergen met mooie baaitjes met zandstranden. Maar toen!! reden we ineens 1 uur lang door favelas maar echt ongeveer van utrecht tot denhaag alleeen maar bende... aangekomen in Sao PAulo een stad van 22 miljoen mensen. Blijkt dat er echt nauwelijks iets te doen is! Het historische centrum zit vol met clochards, prostituees en een verdwaald iemand. Zelfs de man van ons hostel zegt dat we hier aan een dag wel genoeg hebben! Hoe is het mogelijk in zo,n grote stad!! Waar je ook kijkt zijn huizen, allemaal met tralies eromheen echt geen gezicht. En dan moet dit het financiele hart van Brazilie zijn?? Zelfs de avenida Paulista heeft bijna alleen maar gebouwen waar de verf vanaf valt.

Wij zitten gelukkig in Vila Madalena, een buurt voor rijke mensen dat is ook wel te zien want we zien de eerste audi en bmw van de reis, oja zelfs een ferarri! Het is hier een bohemien buurt, met veel kunst, veel terassjes en live muziek. Hoog op een heuvel in de stad is dit de enige plek waar het echt gezellig oogt. We zijn naar prachtige live muziek geweest, en deze avond zijn we even wezen kijken bij een heuze samba school. Samba wordt tot december geoefend in verschillende wijken. Aan het einde strijden de wijken tegen elkaar tot een wijk zich mag afvaardigen naar carnevalom koning-samba te worden. De oefenigen zijn een heus feest waar mensen samenkomen om te drinken te dansen en met de batteria,s te spelen (Chris zou zijn vingers hierbij aflikken want het trommelen is onnavolgbaar!). Het schijnt dat Sao Paulo rond 2020 de 13e rijkste stad van de wereld wordt. Maar daar is nu nog niets van te zien, alles in in staat van verval alleen de mensen geven echt kleur aan de stad.

Dat was goed te zien toen we rond het stadion van Palmeiras (braziliaanse AZ of FC TWENTE) liepen. Iedereen trok er op uit om naar de voetbal wedstrijd te gaan. We hebben nog even getwijfeld om ook te gaan maar de hoeveelheid politie weerhield ons ervan om te gaan. Ok, en het budget!! De mensen hier zijn vrolijk, goedlachs en behulpzaam. Iedereen is vrolijk, helpt je als je de weg kwijt bent, en zingt, danst en kust bij een begroeting. Jammer dat deze stad echt een hoop ellende van cement is.

En als je dan ook nog door een junk met een krant word geslagen, dan zeg ik...snel naar de nachtbus richting het zonnige en strandrijke Florianopolis...!! En we moeten ons nu echt haasten hahah!

Ciao! (Portugees)

Slangeneiland

Gisteren verlieten we onze eerste bestemming waar we drie volle dagen hebben gezeten enwe zijn nog steeds niet beroofd! Het is verrassend dat je zo´n stad in zo´n korte tijd wel redelijk goed leert kennen. Het is een stad van chaos en ellende, maar er zijn geweldige dingen die het een bijzondere plek maken waar ik het super heb gehad! In een busrit van zo´n 2,5 uur hadden we tijd om hier nog eventjes goed over na te denken, het isvreemd om weg te gaan, ik heb het gevoel dat ik er wel twee weken ben geweest...

Met het Christusbeeld op de Corcovado-berg achter ons kwamen we aan in Angra dos Reis waar we een boot zouden nemen naar het eiland Ilha Grande. De naam zegt het al, het is het grootste eiland van Brazilie, er leven slechts 3600 mensen en auto´s zijn verboden op dit eiland. We moesten een paar uurtjes wachten totdat de boot vertrok en kwamen uiteindelijk vlak voor het donker aan, met heel veel mazzel vonden we snel een pousada, een soort hostel, vlak aan het strand in een prachtig gebouwtje. We aten in een gezellig restaurantje langseen straatje en kregen bezoek vaneen homo-hond. Het zit hier vol met zwerfhonden en eentje met een manke poot kwam voor ons zitten met z´n ene ´been´ over de ander, geen gezicht!

Ik ben verliefd. Sam dacht dat ik het over hem had, maar het is dit prachtige eiland. Het haventje bevindt zich in een mini-dorpje met mooie huisjes of hutjes, het eiland heeft baaitjes die ik van de mooiste plaatjes ken uit boeken en tegelijkertijd is er zoveel oerwoud. Het enige waar ik me ernstige zorgen over maak zijn de slangen. De Lonely Planet meldde anders niet voor niks dat we moesten uitkijken voor giftige slangen!

We hadden besloten vandaag te gaan hiken. Er zijn allemaal wandel´paadjes´ over het eiland van baai naar baai. We namen de route naar Poussa en uiteindelijk naar Lopes Mendes, dat één van de mooiste stranden zou zijn hier. Ondanks mijn grote angst voor de slangen hier heb ik vanacht verrassend goed geslapen en bereidde we ons vannochtend voor voor de wandeling van zo´n 3 uur. Toen we uit het dorp wegliepen vroeg Sam me of ik zenuwachtig was. Ik vertelde maar niet dat het zweet me uit brak en zei dat ik alleen wat kriebeltjes had. Net zoals ik maar niet had gezegd dat ik een sjaal had meegenomen om een been te verbinden als dat nodig zou zijn. Toen ik de eerste stap zette in het woud raakte ik in paniek, ik had het idee dat ik overal slangen zou zien. Gelukkig is Sam zo goed in gerust stellen en raapte ik al m´n moed bij elkaar en we begonnen aan onze tocht. Na een tijdje niets te zien voelde ik me meer op gemak en raakte ik alleen nog in paniek als ik een slangenvel dacht te zien, waarna Sam me probeerde wijs te maken dat het verdorre bladeren zijn... of hij daar nou zeker van was?? Na een zware tocht van klimmen kwamen we aan op de stranden, de één was idyllisch en rustig met bootjes, de ander groot met wilde golven. Jammer dat het de afgelopen twee dagen wat minder weer is, zo´n 25 graden maar toch wel veel bewolking en wind, net nu we op dit eiland zijn. Na en dutje en nog steeds geen slang te hebben gezien namen we een bootje terug, nu hadden we vanuit de zee zicht op het oerwoud en de bergen waar we zojuist doorheen hadden gelopen, eenmaal terug vonden we dat we wel een heerlijke zoeteen een hartige crepe hadden verdient. De inhoud was opgevouwen in een crepe, zo één zouden ze ook in Nederland moeten hebben!

Morgen vertrekken we alweervanaf Ilha Grande, wenemen de boot en vervolgens de bus naar Paraty dat weer een paar uurtjes zal duren.

Liefs,

Renée

Rio do Ganairo

Zooo, de afgelopen dagen waren beter dan zondag (onze eerste dag). Er zijn heel veel christelijke mensen in Rio waardoor de straten compleet uitgestorven waren (en dus gevaarlijk). De Samba die uit Rio is ontstaan komt steeds meer naar voren. Mensen zijn vrolijk, behulpzaam en luidruchtig. Zwart wit en pinda leeft hier door elkaar heen en met elkaar samen, multicultureel slaagt hier blijkbaar wel :). Brazilianen zijn een mix van portugezen (de koloniale overheerser) negrioden (de ex-slaven) amazonas (orgininele bewoners) duitsers en italianen (gevlucht na de tweede wereld oorlog uit angst voor vergelding). Kortom een vrolijk geheel, onze vriend Luis omschreef de samenhang van de mensen als een Favela... alle huisjes staan op elkaar en men kan dus niet zonder elkaar en moet met elkaar doen!

Iedere ochtend zitten we met Brazilianen aan het ontbijt, ons hostel is een oud opgeknapte parkeergarage waar een hele relaxte sfeer hangt en Faithless zit achter de balie. We nemen een lekker bakje koffie dat hier vers uit de velden is gehaald. Het resultaat is dat Renee en ik DIRECT een half uur op de wc zitten (raad eens wie er moest wachten?? haha ja ik... ik ken me plek...) Na ons bakkie vertrekken we naar deCopacabana en Ipanema stranden. Dit zijn de welbekende stadstranden van Rio, met stringbikini,skokosnoten, 31graden en toch ook strandverkopers!We lopen beide gigantische stranden af.... (Op de Copacabana gaven deRollingstones een concert voor 1,2 miljoen mensen!)wat is het toch heerlijk om een strand midden in de stad te hebben, het doet je de ellende van de andere 99% vande stad vergeten. Iedereen loopt op de welbekende Ipanema;s of Havainas slippers en er zijn winkels met wel 1000 slippers. De golven zijn lekker hoog en het water is koud dus we zien eigenlijk niemand zwemmen, we hebben toch een duikje genomen om op te frissen, en na een dutje zijn we lekker uit eten gegaan.

In Rio heb je per-kilo restaurants, het woord zegt het al, je betaalt per... ons... een erg leuk concept voor een eurotje of 7 heb je een hele gevarieerde maaltijd. Waarom hebben we dit niet in Nederland??? Na het eten gaan we naar Pedro do Sal, vrijwel niemand kent dit maar we hebben ons het aan laten raden door Faithless. Pedro do Sal is de plek waar vroeger alle slaven zaten maar nu is het nog een van de weinige plekken onderaan de Rio Norte waar een Samba-ontmoeting is. Het is volledig braziliaans en erg gezellig, op een gebied zo groot als een klaslokaal en een klein bergje tussen de huisjes zit 5 man aan een tafel Samba te maken...Iedereen staat eromheen een beetje te wiebelen, maar vooral gezellig te praten. Wij als gringo, (buitenlander, maar zo worden we dus genoemd), vallen wel een beetje uit de toon, we zijn moe en besluiten terug naar ons hostel te gaan.

De volgende dag gaan Reneeik en onze gids naar FavelaRocinha. Vlak tegenRio aan zie je een klein stukje favela.We rijden naar de topen zullen vanaf daar afdalen, toen ik het zag dacht ik nog,hmmm is dat alles. Maar eenmaal bovenaan hadden we een uitzichtover de helefavela! 250.000 mensen!!! op een oppervlakte vanbij lange na nietzo groot als Voorschoten.Allemaal huisjes die op elkaar, over elkaar en onder elkaar staan. Werkelijk niet normaal... Op het oog lijkt het de grootste bende ooit! En met alle verhalen over druglords, bendes en andere drama gaan werecht door defavela heen...

Het blijkt allemaal anders dan gedacht. Ten eersteis al bijna de helft van de favela;s gepacificeerd, dit betekent dat ze overgenomen zijn door de politie. Sinds een aantal jaar is de overheid bezig met het leven van mensen in de favela;s verbeteren (best logisch want ongeveer 3 miljoen van de 7 miljoen mensen leeft officieus in de Favela,s). Vroeger stonden de favelas niet eens op de kaart, maar nu krijgen mensen gratis (betere) huisjes van de overheid. Deze betere huisjes staan in het midden en de overheid gaat vanuit het midden van de favela alles veranderen. Ten eerste krijgen mensen waardepapieren voor hun huis, als ze er 15 jaar wonen mogen ze hun huisje verkopen. Je moet je voorstellen dat dit hoop biedt voor mensen aangezien ze vroeger niets kregen voor hun huis, en de grond rondom rio exponentieel duurder wordt. Ook voor water, toilet en kabelbaan wordt door de overheid gezorgd. Kinderen die naar school gaan mogen gratis gebruik maken van het voetbalveldje, zwembad en sportschool. En zoals iedere favela is er beneden aan de berg een gigantische samba school!

We waren onder begeleidingdoor de Favela gegaan en het was ook echt meer dan verantwoordelijk om dat te doen!!Eerlijk waar,ik zou erzo alleen doorheen lopen... het probleem is alleen dat je echt compleet verdwaald!!! Af en toe mochten we geen foto maken omdat onze camera dan met 100% zekerheid gejat zou worden, maar dat is ook echt het ergste wat er zou gebeuren.

Beneden aan de favela komen we op het strand van sao conrado. We pakken daar het geimproviseerde hop-on busje terug ons hostel inde wijken Botofago en Flamengo. Deze wijken zijn onder sommige van ons wel bekend van degelijknamige voetbalclubs.Ook Fluminese en Vasco da Gamazitten in Rio (in deonderonwikkelde buurten van de ZonaNorte)...Bijna alleclubs waren vroeger roeiclubs (checkhet logo vanCorinthias)...En je merkt het voetbal leeft in Brazilie.Vrijwel iedereen draagt een shirtje vanzijn of haar club, en anders wel van de Seleçao. Bijna iedereen weetvanalles over voetbal, en het leukeis dat ondanks datBrazilie had verloren van Nederland toch iedereen fan is van het Nederlands elftal. Dit lijkt een beetje slijmerig, maar de brazilianen zijnecht fan van Joga Bonito, ofwel Sambavoetbal en hetNederlands elftal komt daar toch aardig bij in de buurt... zoalsmen dat hier zelf zegt. Onze vriend omschreef het mooi. Voetbal isde belangrijkste gebeurtenis van al het onbelangrijke.... en dat maakt het zo fantastisch mooi!!

De hele stad is al in rep en roer voor het komendeWK2014 en olympische spelen van 2016. Er wordt hier gezegd dat deze spelen gekocht zijn, brazilie heeft namelijk rond 2007 een van de grootste olievelden ter wereld voorhaar kust gevonden. (Vandaar dat de overheid ook die favelas zo goed kan opknappen). Brazilie zit in de lift, en je merkt echt dat er vooruitgang gaande is in dit land...al is er nu nog niet veel van te zien.... en we hebben ook nog helemaal niet zo veel gezien na pas 3 dagen... maarja. In ieder geval is het een erg mooie stad in een prachtige baai, met een prachtig park, mooi geklede mensen,prachtige bergen en ontzettend lelijke oude portugezegebouwen en veel armoede...

Oja, we zijn nog op de Escadaria de Selarongeweest waar Snoopdogg zijn clip beautifull opnam, hahah een erg mooi mozaik trap in Santa Teresa met alle treden met mooie tegeltjes van o.a. delfsblauw en plaatjes van amsterdam en het meisje met de parel van Vermeer. Dit trapje leidde ons door deoud Portugeze welvaartsbuurt waareen trammetje doorheen rijdt. Met mooi uitzicht overde stad en de Lagao (Lagune) sluiten we de dag af.Morgen op naar Ilha Grande - een natuurreservaat - met gifitige slangen ('be mindfull of poisonous snakes') Voor mensen die Renee kennen, wordt het geen pretje hahaha.

Nou excuus voor de stijl, punctie en taalfouten, maar zoals jullie vast zullenbegrijpen doe ik het even op z,n Braziliaans :)

Tudo Bem!!! (alles goed hier!)

PS; Het is ons nog niet gelukt om foto,s te uploaden, waarschijnlijk kan dit nog wel even duren maar we gaan ons best doen.