Gisteren verlieten we onze eerste bestemming waar we drie volle dagen hebben gezeten enwe zijn nog steeds niet beroofd! Het is verrassend dat je zo´n stad in zo´n korte tijd wel redelijk goed leert kennen. Het is een stad van chaos en ellende, maar er zijn geweldige dingen die het een bijzondere plek maken waar ik het super heb gehad! In een busrit van zo´n 2,5 uur hadden we tijd om hier nog eventjes goed over na te denken, het isvreemd om weg te gaan, ik heb het gevoel dat ik er wel twee weken ben geweest...

Met het Christusbeeld op de Corcovado-berg achter ons kwamen we aan in Angra dos Reis waar we een boot zouden nemen naar het eiland Ilha Grande. De naam zegt het al, het is het grootste eiland van Brazilie, er leven slechts 3600 mensen en auto´s zijn verboden op dit eiland. We moesten een paar uurtjes wachten totdat de boot vertrok en kwamen uiteindelijk vlak voor het donker aan, met heel veel mazzel vonden we snel een pousada, een soort hostel, vlak aan het strand in een prachtig gebouwtje. We aten in een gezellig restaurantje langseen straatje en kregen bezoek vaneen homo-hond. Het zit hier vol met zwerfhonden en eentje met een manke poot kwam voor ons zitten met z´n ene ´been´ over de ander, geen gezicht!

Ik ben verliefd. Sam dacht dat ik het over hem had, maar het is dit prachtige eiland. Het haventje bevindt zich in een mini-dorpje met mooie huisjes of hutjes, het eiland heeft baaitjes die ik van de mooiste plaatjes ken uit boeken en tegelijkertijd is er zoveel oerwoud. Het enige waar ik me ernstige zorgen over maak zijn de slangen. De Lonely Planet meldde anders niet voor niks dat we moesten uitkijken voor giftige slangen!

We hadden besloten vandaag te gaan hiken. Er zijn allemaal wandel´paadjes´ over het eiland van baai naar baai. We namen de route naar Poussa en uiteindelijk naar Lopes Mendes, dat één van de mooiste stranden zou zijn hier. Ondanks mijn grote angst voor de slangen hier heb ik vanacht verrassend goed geslapen en bereidde we ons vannochtend voor voor de wandeling van zo´n 3 uur. Toen we uit het dorp wegliepen vroeg Sam me of ik zenuwachtig was. Ik vertelde maar niet dat het zweet me uit brak en zei dat ik alleen wat kriebeltjes had. Net zoals ik maar niet had gezegd dat ik een sjaal had meegenomen om een been te verbinden als dat nodig zou zijn. Toen ik de eerste stap zette in het woud raakte ik in paniek, ik had het idee dat ik overal slangen zou zien. Gelukkig is Sam zo goed in gerust stellen en raapte ik al m´n moed bij elkaar en we begonnen aan onze tocht. Na een tijdje niets te zien voelde ik me meer op gemak en raakte ik alleen nog in paniek als ik een slangenvel dacht te zien, waarna Sam me probeerde wijs te maken dat het verdorre bladeren zijn... of hij daar nou zeker van was?? Na een zware tocht van klimmen kwamen we aan op de stranden, de één was idyllisch en rustig met bootjes, de ander groot met wilde golven. Jammer dat het de afgelopen twee dagen wat minder weer is, zo´n 25 graden maar toch wel veel bewolking en wind, net nu we op dit eiland zijn. Na en dutje en nog steeds geen slang te hebben gezien namen we een bootje terug, nu hadden we vanuit de zee zicht op het oerwoud en de bergen waar we zojuist doorheen hadden gelopen, eenmaal terug vonden we dat we wel een heerlijke zoeteen een hartige crepe hadden verdient. De inhoud was opgevouwen in een crepe, zo één zouden ze ook in Nederland moeten hebben!

Morgen vertrekken we alweervanaf Ilha Grande, wenemen de boot en vervolgens de bus naar Paraty dat weer een paar uurtjes zal duren.

Liefs,

Renée