Denachtbus van 10 uur naar Sao Paulo was niet fijn, omdat (na eerder al twee nachen slecht te hebben geslapen doordat ik eerst ziek was en vervolgens in een dorm sliep waar iemand de hele nacht heeft liggen snurken) ik niet kon slapen door de kou in de bus. Maar uiteindelijk begon dan toch de zon te schijnen en kwamen we aan in Florianópolis. De stad ligt voor een deel op het vaste land en voor een deel op een eiland langs de kust dat is verbonden met een brug. Van de stad zelf hebben we nog niet veel gezien, dat is het plan voor morgen! We hebben de bus genomen naar het eiland en zijn weer op zoek gegaan naar een pousada en reserveerden er eentje aan het strand. Vervolgens liepen we het strand af om richting ´natuurlijke zwembaden´ te lopen. Onderweg vonden we een plekje op rotsen met mooi uitzicht om te gaan lunchen, maar al snel kregen we bezoek van twee zwerfhonden. Aangezien we geen prikken tegen rabies hebben zijn we als de dood voor honden, onze lekkere lunch met tonijn was verstoord en we besloten verder te lopen. De honden waren het hier niet mee eens en liepen achter ons aan, Sam werd panisch, gooide de tonijn naar het beest, waarna de honddat negeerde en vervolgens Sam´s slipper ook nog eens brak. Het zag er net zo komisch uit als het moment wanneer Sam door eenvrouwgeslagen werd met een krant! Uiteindelijk zonder hond, tonijn en slipper kwamen we aan bij een ander onwijs groot rotspartij waar we onze lunch vervolgde. Al snel werd er in hetPortugees naar ons geschreeuwt door een man en kwamen we er achter dat er achterons een bosbrand gaande was. Het eerste wat Sam en ik dachten was hoe we zo snel mogelijk hier weg konden gaan, maar de man was absoluut niet van plan weg te gaan en beviel ons om mee te helpen het brand te blussen. Sam en de man sloegen meteen als gekken met takken om het vuur te blusen, maar het breidde eerst alleen maar uit. Ik zag twee woeste mannen die het vuur probeerde te blussen en het hielp uiteindelijk. Sam heb ik natuurlijk de hele dag horen zeggen dat hij een held is en duizenden levens van mensen uit het dorp heeft gered door een hele bosbrand te voorkomen, want als het even langer duurder was natuurlijk alles afgebrand......

Uiteindelijk kwamen we toch echt bij de piscina naturale, het was afgesloten water tussen grote rotsen in de zon, jammer genoeg was het veelste koud om te zwemmen. Ja, het is hier toch echt winter! In de pousada hadden we onze eigen keukentje, we kochten eten om te koken en besloten een cake te bakken. Aangekomen in het huisje kwamen we erachter dat het fornuis en de oven het niet deden, zodoend zou de baas wel even gas gaan halen en over 20 minuutjes terug zijn... Een uur later besloten maar te kijken waar hij bleef, maar het leek alsof er niemand thuis was. We kwamen om van de honger en gingen op zoek naar een restaurantje, helaas was alles dicht omdat het laagseizoen/winter is. We klopten weer aan en een andere vent maakte ons wijs dat ze elk moment terug konden zijn, maar natuurlijk hebben we ze nooit meer gezien... We gingen op zoek naar een hostel en vroegen of we daar in de keuken mochten kokenen gelukkig stond ertoen snel een bord eten voor onze neus. In dat hostel werkte een zoon van een Japanner (er wonen wel 1 miljoen Japanners in Sao Paulo en ze hebben hun eigen buurt waar het ech net Japan lijkt!!) die ons vertelde dat de indeling van mensen hier in Zuid-Amerika heel logisch is. De Afrikanen gingen naar het noorden omdat dat klimaat het meest overeenkwam met hun eigen klimaat, de Portugezen trokken om die rede naar het midden en de Duitsers trokken naar het zuiden (hier dus, er is hier zelfs nog een Duits dorpje dat Blumenau heet). Sam en ik gingen terug naar het huisje om weer een ijskoude nacht mee te maken, eerlijk waar, 2 truien en een broek aan in bed hielp niet! Gelukkig was dit maar voor één nacht.

Gister bezochten we een ander strand op dit eiland waarprachtige duinen zijn, het leek wel een klein stukje woestijn! Het uitzicht was super, al waser wel verschrikkelijk veel wind met veelopvliegend zand, ik geloofdat ik over twee weken nog zand in mn haren vind. Je kon er ook sandboarden dus Sam kon er mooi zijn ei kwijt! Het zag er leuk uit om iemand in het zand te zien boarden. Teruggekomen in het hostel maakte ik dan uiteindelijk toch de cake klaar dat we nog overhadden en deelden het hier uit. In Brazilie zie je overal cake, ze eten het zelfs als ontbijt. Vandaag namen we de bus naar het strand helemaal in het zuiden van dit eiland waar het heel rustig is. Het is frapant om te zien dat nu we een stuk zuidelijker zitten (1200 km ten zuiden van Rio) het hier een stuk welvarender is, geen favela´s maar mooie, gekleurde huisjes. Ook is het erg opmerkelijk dat hier bijna alleen maar blanke Brazilianen wonen.

Toen we richtig huis gingen voelde we de eerste paar spatjes regen die we op dit continent gevoeld hebben, maar na twee minuten hield het alweer op. Het schijnt dat het hier vlak voor wij kwamen het twee weken lang alleen maar heeft geregend en op het nieuws waren allemaal overstromingen te zien op het vasteland. Moeilijk in te beelden als ik hier alleen maar strakblauwe luchten zie...

Vandaag is de grote dag voor de Brazilianen, want over zometeen speelt Argentinie tegen Brazilie! Dat is net zoiets als dat Duitsland tegen Nederland speelt. Sam zit alvast in een English pub om de wedstrijd te bekijken en de Braziliaanse voetbalgekte hier mee te maken!

Morgen gaan we het centrum van Florianóplis bezoeken, vervolgens nemen we de nachtbus naar Foz do Iguazú (dewatervallen!!) die 14 uur duurt. Nog maar een paar dagen en dan is Brazilie alweer voorbij en zitten we in Argentinie, zondag gaat onze vlucht naar Buenos Aires!

Nou, ik ga Sam maar eens achterna de pub in... Ciao!!