Maandag begon onze zoektocht naar een appartementje.Op het internet kwamen we een agency tegen die misschien wel wat voor ons in petto had. Al lopend zochten we het kantoor op en zo zagen we meteen een beetje van de stad. Onze hostel bevond zich in Palermo, een buurt dat bestaat uit een heleboel barretjes, restaurantjes etc, het is het deel voor de middeklasse, De eigenaar van het kantoor bleek een Nederlander te zijn en hij zou ons een mailtje sturen met opties. We besloten om ´s middags het centrum van Buenos Aires te bezoeken. Alle straten in Buenos Aires zijn kaarsrecht en staan allemaal parallel aan elkaar, dat eigenlijk best saai is, maar de prachtige pleinen maken alles goed. Iedereen heeft het hier dan ook over ´blokken´ in plaats van straten of hoeken. ´Je moet2 blokken rechtdoor en dan het volgende blok rechtdoor.´ Om de paar blokken is er wel een groot plein, dat vaak bestaat uit een standbeeld, parkje, bankjes of een veldje en omringd is met prachtige gebouwen. Het valt me op dat zo´n grote stad nog steeds zo groen is, ondanks al het chaos van het verkeer. De straten zijn hieronwijs breed en staan standaard vol met auto´s, taxi´s en bussen. Gelukkig is er nog de Subte dat niet altijd in de file hoeft te staan. Dat is de ondergrondse metro die al honderd jaar oud is, dat is duidelijk te zien aan de ouderwetse inrichting dat de stad nog leuker maakt. Gelukkig hoef je nooit langer dan 2 minuten op de metro te wachten, al staat die wel standaard vol, maar ons hoor je niet klagen over een ritje van 20 cent dat ons brengt van de ene kant van de stad naar de andere kant. Toen we door het centrum liepen leek het even of we door de Kalverstraat liepen, maar als je dan weer een plein of torenhoge gebouwen ziet verandert dit beeld weer. Natuurlijk bezochten we ook Plaza de Mayo waar de Casa Rosado staat, het Witte Huis van Buenos Aires. Ook dit is weer een mooi, absurd groot plein waar protesten worden uitgevoerd. Op het plein staan standaard spandoeken, Argentijnen houden er namelijk van te protesteren, ze zijn tegen alles. We hebben de afgelopen dagen al wat protesten meegemaakt en het gaat er niet altijd zonder geweld aan toe. Dat schijnt normaal te zijn hier, als ik de agenten rustig om zich heen zie kijken. Zo bekeken we ook de Obelisk op de Plaza de la República dat zich bevindt op één van de grootste straten van de wereld. Het is hét beeld van Buenos Aires, laten we zeggen de Eiffeltoren van de stad, al is die niet zo hoog. De straat is erg indrukwekkend, er zijn twee keer zesbaanswegen en je moet zo´n 4 zebrapaden oversteken om de weg over te steken. Er bevinden zich hoge gebouwen met in de hoogte levensgrote reclameborden, vooral in het donker ziet het er allemaal mooi uit.

De volgende dag hadden we nog geen mailtje van de Nederlander en dus zette we onze zoektocht weer voort. We bezochten een ander kantoor dat een echte uitdaging was. De vrouw, zoals toch wel de meeste mensen hier, kon alleen Spaans en dus moesten wij met onze Spaans eruit zien te komen en dat ging nog aardig goed. Helaas, waren haar appartementen boven ons budget. Na dat bezoek had ik voor het eerst sinds de reis contact met het thuisfront via Skype en kon ik lekker een uur met mama kletsen. Toch moesten we daarna weer op weg naar een ander kantoor, want we moesten en zouden zo snel mogelijk iets voor onszelf hebben! Vanaf dat moment ging het eigenlijk ineens heel snel. We werden geholpen door een man die ons op de computer een huis liet zien op de derde verdieping, we waren wel enthousiast. Voor het wisten had hij al de eigenaar gebeld over de beschikbaarheid, vulde hij een formulier in en stuurde ons op pad om een deel van het bedrag te halen. Sam en ik hadden wat moeite met de bank, aangezien we maar een bepaald bedrag per dag konden pinnen en het ook nog eens in Amerikaanse dollar moest in plaats van de Argentijnse peso. Gelukkig is er voor alles een oplossing... Toen we thuis aankwamen moesten we wel lachen, we hadden getekend en we hadden het hele huis nog niet gezien! Waar waren we aan begonnen...

Woensdagmiddag konden we al meteen in ons appartementje trekken. ´s Ochtends moesten we nog de peso´s inwisselen in dollars en kochten voor ons allebei een nieuw mobieltje en een simkaart dat hier werkt. Zo kunnen we ook apart op pad. De vrouwelijke eigenaar van het appartement zouden we in het appartementje zelf ontmoeten. Toen we daar aankwamen was ze helemaal enthousiast, ze begon alles aan te wijzen in het Spaans en liet me zelfstrots de strijkijzer zien. Sam en ik waren toch wel wat overdonderd, want het viel alles behalve mee! Het is groter dan ik had gedacht en helemaal compleet ingericht, typisch in een vrouwelijke style volgens Sam. Toen we alleen achterbleven in ons appartement waren we helemaal gelukkig, we hadden dan nu toch echt ons eigen huisje midden in Buenos Aires! Het mooiste komt nog, we zitten in de Beverly Hills van Buenos Aires, Recoleta. Dit is een buurt voor de rijke mensen. De straten zijn allemaal hartstikke schoon, mooie onderhouden huizen en het zit vol met dure boetiekjes en leuke caféetjes en restaurantjes. Gucci en Armani zijn onze buren... Het appartement bevindt zich ook nog eens om de hoek van de grootste straat van de wereld bij de Obelisk! We zitten op loopafstand van het centrum en om de hoek van dedrukke winkelstraatAvenue de Santa Fé die dwars door heel de stad loopt! Het eerste wat we deden was onze bagage ophalen dat nog in onze hostel stond en het hele huis inrichten met onze spulletjes en dingen verplaatsen op betere plekjes. Het verbaasde me hoe druk Sam hier mee bezig was en heel stylish zei: ´We missen hier nog een lichtje en dat ene lichtje moet een meter opzij´...

De volgende dag gingen we voor het eerst tijdens de reis eens lekker uitslapen... en na een heerlijk zelfgemaakt ontbijt gingen we Recoleta verkennen. We kwamen er heel snel achter dat het een koude, winderige herfstdag was. Het was slechts 12 graden en iedereen loopt in winterjassen rond, daar komen wij aan in onze trui... We gingen naarde beroemdste begraafplaats van Zuid-Amerika, dat zit op een klein stukje lopen van ons huis en is een soort Pére Lachaise in Parijs, alle rijken mensen worden hier begraven. Het is net zo indrukwekkend, er zijn graven die omringd zijn door een gebouwtje en de meeste kisten kun je bijna aanraken. Ik vond het niet zo leuk toen Sam van al die kisten en graven foto´s begon te maken... Daarna gingen we naar de museo de belles artes, het is frapant om te zien dat een groot deel van de onderste verdieping vol staat met Hollandse kunstenaars zoals Van Gogh en Rembrandt van Rijn. Vandaag hebben we Puerto Madero en el Congreso Nacional bezocht. Puerto Madero staat vol met torenhoge, belangrijkegebouwen en hier is de skyline en de haven van Buenos Aires. De buurt leek verdacht veel op Rotterdam, door de Puenta de la Mujera (een brug die op de Erasmusburg lijkt), de schepen en de gebouwen. Ik had meer van deze buurt verwacht, maar het toonde een beetje zielloos. Voor het Congresgebouw was, natuurlijk, weer een protest gaande. De hele weg werd geblokkeerd met een massa mensen en er was zelfs vuurwerk.