Als je de 40km brede rivier Rio de la Plata oversteekt vanaf Buenos Aires kom je in Colonia - Uruguay terecht. Je hebt niet veel keuze uit bootmaatschappijen wat naar mijn idee een typisch staaltje corrupte monopolie is. Uit frustratie boeken we met het lieve kleine maatschappijtje Colonia-express. Vanaf Colonia reizen we met bus naar Montevideo (de hoofdstad van Uruguay).

Om eerst een beetje de sfeer te omschrijven van het landje moet je eerst een beetje een beeld van Uruguay krijgen. Ik neem aan dat niet veel mensen ook maar iets weten van Uruguay, ook wij hadden er totaal geen idee van. Uruguay was een provincie van Argentinie. Toen Argentinie 210 jaar geleden zichzelf ontworstelde van de Spaanse kroon is Uruguay als provincie zelfstandig verder gegaan. Net als Paraguay en Bolivia trouwens. In Uruguay is nagenoeg iedereen blank en niet te onderscheiden van Europeanen. Toch is het een volkje met een eigen karakter.

Er wonen 3 miljoen mensen in Uruguay, en het is ongeveer 5x zo groot als Nederland. In Uruguay is NIETS!!! alleen gras, plat land en koeien!! De helft van de bevolking woont in Montevideo.

Ok, maar we beginnen in Colonia. Colonia is een dorpje dat gebouwd is zo dicht mogelijk bij Buenos Aires. Zo konden goederen vanuit Uruguay en Brazilie over de rivier Argentinie ingesmokkeld worden. Nu ziet dit smokkelaars-unesco dorpje er heel vredig uit, met hoge bomen, klinkertjes in de straat en kleine huisjes. Nu is het een puur toeristische dorpje en we besluiten na 3uurtjes wandelen maar de bus naar Montevideo te pakken.

Het is een leuke rit, het platteland is zo vredig en omdat er zo weinig mensen in het ´´interior´´ wonen zijn er geen snelwegen, en al helemaal geen bebouwing langs de snelwegen. Alles centreert zich rondom Montevideo.

Wat meteen opviel is dat iedereen met Mate rondloopt!. Dit is een houten beker met een ijzeren rietje. Hierin zitten kruiden met Mateine (een soort thee maar dan kruidiger en sterk). Letterlijk iedereen loopt met een Jerrycan onder de arm en de Matebeker met opgedroogde kruiden in de andere hand. Af en toe gieten de mensen kokend water eroverheen en lurken ze aan het rietje. We denken zelf dat de Mate is ontstaan omdat de Gaucho´s (cowboys) zo thee konden drinken zonder dat er water uit de beker morstte als ze aan het paardrijden waren. Nu is het een nationaal fenomeen. En volgens mij is de hele bevolking verslaafd... al zeggen ze dat het gezonder is dan koffie en thee.

Bij aankomst moeten Renee en ik een hostel zoeken, en Uruguay is best duur. We vinden uiteindelijk op aanraden van een oude vrouw een hostel, helaas zijn er geen kamers meer... of toch wel?? Ja toch wel.... eentje met hevige lekkage. Het is een prive kamer voor twee personen. En we mogen er wel in, voor zes euro per nacht! We hadden gerekend op 20 p.p.p.n. we konden ons geluk niet op. En weetje, het regende toch niet, dus we hebben geen druppel horen vallen. Dat was een mooie meevaller na de dure boottocht.

Ik heb nog een andere zoektocht, hoe kan een land dat 3 miljoen inwoners heeft, 2x wereldkampioen zijn geweest? Een flink aantal keer kampioen van Latijns Amerika zijn geworden. En clubs huisvesten die achter elkaar de Copa Libertadores winnen?¿ Ik snap er geen snars van. En eigenlijk doe ik dat nog steeds niet. Het land is voetbalgek! Suarez (speler van Ajax), Forlan en Lugano zijn echte volkshelden. Iedereen heeft een poster van het nationale voetbalteam hangen. En ieder vrij stukje grasland (in de stad weinig en op het interior veel) is benut als voetbalveldje! Dit doet mij als liefhebber plezier!

´s Avonds lopen we een stukje door het centrum van de stad. Waar je verwacht date en centrum bruist en gezellig is merken we dat het in Montevideo best verloederd is en dat je eigenlijk in de buitenwijken moet zijn. Iedere stad is toch altijd weer anders dan je verwacht. In het centrum werd ons ook door een reisgids afgeraden om verder te lopen. Hij zei dat Uruguay wel bekend staat als een van de veiligste landen maar dat dit eigenlijk een misvatting is. Er zijn veel smokkelaars bij de haven, onder invloed van vanalles en nogwat en soms uitgerust met messen of wapens. We nemen het advies met alle plezier ter harte en smeren ´m. Toch heeft het centrum wel iets leuks het is aan 3 kanten omringd door water van de rivier en als vanuit de stad kom je al snel bij de mooie stranden aan de onderkant van Montevideo. Dit is een beetje waar de rijke mensen wonen en waar de shoppingmalls zijn (en dus het uitgaan.... O,ja lekker logisch weer!??)

Op dag twee zijn we naar de pier gegaan met uitzicht tegen de stad aan. Het is zo mooi om de skyline van de stad te zien en Renee en ik zijn er over eens dat Montevideo niets te bieden heeft wat Buenos Aires wel heeft. BEHALVE de skyline en stranden. Dat wat Buenos Aires dus weer niet heeft. Niet voor niets gaan hier dus ook veel Argentijnen op vakantie. De pier was trouwens het frikandellenbos van de stad...best vies.

Daarna zijn we naar Bodies gegaan. Een tentoonstelling over het menselijk lichaam. De hele zaal staat vol met opgezette lijken die ontleed zijn van de huid en daarna gebalsemd. Je ziet dus gewoon dode mensen staan en je kan ze zelfs aanraken (als je dat zou willen, maarja dat is waanzin). Echt super interessant om te zien. Er staan mensen waarvan je alle zenuwen ziet lopen, de spieren, de botten en alle organen liggen gewoon op en bloot voor je neus. Een super mooie kans om het een keer te zien. Voor onze college studenten (medicijnen en tandheelkunde) natuurlijk heel normaal maar voor on s een hele belevenis! Dat het een belevenis was bleek wel, toen ik achterom keek zag ik Renee gebukt een oude gestorven man wel heel aandachtig bestuderen ;) Een hilarisch gezicht en ondertussen ontzettend!! vreemd gezicht. Ik maakte ondertussen wat foto´s wat niet mocht, en Renee vond dit maar wat vervelend. Ik vond het zo indrukwekkend. Ik zie zo mijn vader hetzelfde doen, en dat ik dan zei ´´ doe nou niet ´´ en nu doe ik het zelf! Net als, boeken onderstrepen,en, en, etc.... Beangstigend, grappig,maar waar!!

Over dood gesproken, we hebben in de stad dode honden zien liggen, dode vissen, dode mensen zien staan. Nou goed nieuws, we leven nog!

De laatste dag zijn we nog naar de stranden geweest. Wat is het toch leuk als je vlakbij het strand kan wonen! De er staan enorme villa´s en natuurlijk de gebruikelijke latijns Amerikaanse rijtjesvilla´s. Er is een hele mooie kustweg waar veel mense hardlopen en mensen door de vele ruimte die in het land is, heerlijk groot en waarschijnlijk lekker goeiekoop. Jammergenoeg moeten we weg, en we gaan nog even snel bij de plaatselijke Parilla eten! In de oude markt zijn in de overdekte hal allemaal grote barretjes, met gigantische barbeques. We nemen Uruguayaanse biefstuk, wederom echt heerlijk mals en krijgen een glaasje medio-medio (witte wijn met champagne) kado. Toen was het weekend voorbij en gingen we weer terug!

We gaan ons nu opmaken voor vertrek, over een weekje gaan we naar Mendoza en Chili. Het is jammer want nu moeten we ons luxe appartementje achterlaten. Het vertrouwde maakt weer plaats voor het niet-weten-waarweheengaan en dat is best jammer want we maken het goed. We zijn fit, gezond en alles is tot nu toe meer dan veilig! Al hebben we dat laatste zelf in de hand. Groetjes aan iedereen thuis!! Blijf ons vooral volgen, want in de volgende blog gaat Renee schrijven over ons avondje stappen van gister in de kerk van argentijnsse regaeton voor homo´s!! en dat beloofd wat.

Feliz dia del Madre (moederdag hier). Kussen aan de moeders!!! (Mama en schoonmoeder) en natuurlijk aan alle oma´s die ons zo trouw volgen. We moeten snel maar eens bellen!!!