Woensdag haddenwe een vlucht naar Rurrenabaque, de jungle in.Ik had eerst besloten niet mee te gaan met Sam, simpelweg omdat ik er het budget niet voor heb. Maar toen Sam aan kwam zettten met niet één maar twee tickets, moest ik wel mee natuurlijk! We moesten vroeg op om onze vlucht te halen, de vlucht duurdenog geenuurtje en zodoende stonden we al om half 8 ´s morgens in de stikhete hitte. Dat een heel groot verschil was met La Paz, aangezien het de dag ervoor daar 10 graden was met regen. Het is ook niet zo raar als je bedenkt dat La Paz op 3800 meter hoogte ligt en Rurrenabaque op 100 meter hoogte. Het vliegveld van La Paz ligt niet in La Paz, dat ligt namelijk in een vallei en het vliegtuig zou niet kunnen stijgen, maar in het zogenaamde El Alto. Dat ligt bovenaan om La Paz heen, is veel groteren is helemaal vlak.

Het vliegtuig was niet zomaar een vliegtuig. Het was een heel kleintje met maar 9 rijen stoelen en proppellors! Wij zaten naast de vleugels, niet zomaar naast, maar eronder en we konden de wielen zo zien inschuiven. De vlucht was ontzettend mooi, eerst zagen we de besneeuwde bergtoppen niet zover onder ons en vervolgens hielden de bergen opeens op en vlogen we boven de bomen van de jungle. Rurrenebaque ligt precies op de grenstussen de hoogvlakte en de laagvlakte. Het lijkt dan ook net alsof een steile bergwand alle bewolking tegenhoudt, waardoor het hier nog warmer is.

Toen we waren geland stapten we midden op de landingsbaan uit en namen we een motortaxi naar het dorp. ´s Morgens gingen we op zoek naar touroperators en deden we vergelijkingen om een 3daagse tour door de Amazone uit te kiezen. Ik werd aardig afgeschrikt, overal hingen foto´s van slangen uit de omgeving, maar nu ik hier helemaal naartoe was gekomen moest ik wel gaan! ´s Middags genoten we heerlijk van de zon met zwembad op één van de laatste bergen uit dit gebied, met uitzicht over Rurrenabaque en aan de andere kant de oneindige Amazone...

De touroperators hier bieden twee verschillende tours aan, een tour door de pampa´s en een tour door de jungle. Als je een tour door de pampa´s doet ga je voornamelijk met een bootje door de rivieren en zie je vooral de wildlife en heb je meer kans om wilde dieren te zien. Als je een tour door de jungle doet wordt de nadruk meer gelegd op de natuur, leer je over medicinale en giftige planten en is de kans kleinder dat je wilde dieren ziet. De pampa´s bestaan voornamelijk uit rivieren en moerassige gebieden met bomen, de jungle bestaat uit het droge, beboste gebied. Wij kozen de tour door de pampa´s vanwege de wilde dieren, de kans om slangen te zien werd dan ook groter, maar dat nam ik maar voor lief.

Rurrenabaque ligt net in het laagland en dus moesten we, toen donderdagochtend de tour begon, nog 3 uur met een 4x4 jeep naar Santa Rosa rijden om echt midden in de jungle te zijn. Hier begint de Amazone dat zich strekt over Noord Bolivia, West Peru, Oost Brazilie en Zuid Colombia en Venezuela. In de jeep maakten we ook meteen kennis met de rest die met ons de tour deden. We waren net zoals bij de Uyuni trip weer met z´n vijven en deze keer was het toeval dat ik het enige meisje was. De andere 3 gasten kwamen uit Australie, Canada en Engeland. Eerst hoopte ik dat er nog iemand tussen zou zitten die bang zou zijn voor slangen, maar met 4 gasten van in de 20 was dat natuurlijk niet het geval!

Na de lunch stond de gemotoriseerde kano voor ons klaar, dat de komende 3 dagen onze vervoermiddel zou zijn. Hier maakten we ook meteen kennis met de geliefde muggen. Wat een muggen, niet normaal! Al meteen zoemde er honderden muggen om ons heen en zaten we meteen al helemaal onder. 50% deet en lange, dikke kleding maakten niets uit, ze prikken overal doorheen! Na dag 1 had Sam dan ook alleen al op z´n billen 70 muggenbulten! Moet je nagaan hoe we er na 3 dagen uitzagen...

Nu begon dan echt het avontuur. We voeren door een typische rivier uit de jungle, met om ons heen alleen maar bomen en verder niets. Onze zoektocht naar wildlife begon. Al snel zagen we de eerste krokodillen, soms liggen ze heel verstopt met hun schutkleur, maar het waren er zoveel! Verder zagen we vreemde, mooie vogels, tientallen schildpadden en voerde Sam banaan aan allemaal aapjes met baby-aapjes op hun ruggetjes. Ook kregen we nog een glimp van een dolfijn (jaja, die zitten hier ook!), maar de volgende dag stond er op dit gebied nog veel meer op ons te wachten... De gids meende ook nog een cobra gezien te hebben aan de kant, maar toen we met de boot de oever naderde was de slang al vertrokken, zodat wij het niet meer konden zien... Na een paar uurtjes varen kwamen we aan in het kamp waar we de komende twee nachten zouden verblijven. Het bestond uit verschillende hutjes van getimmerd houdt onder en boven gaas tegen de muggen, hutjes voor het slaapgedeelte, eetgedeelte, douches en zelfs nog een ´gameroom´, met pool en pingpong. Al snel hadden we dan ook door dat we bij deze tour nogal veel vrije tijd voor ons zelf hadden (hadden we teveel betaald?), maar dat werd heel leuk opgevuld met Engelsen een Nederlandse tekst laten voorlezen en de anderen Yahtzee aanleren waarbij wij zelf ook nog eens verloren!

Aan het eind van de middag gingen we met de boot verder de rivier op naar een ´natuurlijke´ bar, in the middle of nowhere stond een grasveld met voetbalveld, hangmatten en een bar waar je van alles kon kopen. Hier waren nog een heleboel andere mensen van andere touroperators die hier samen kwamen om te relaxen en de sunset in de jungle te zien. Toen we terug voeren was het al pikkedonker en hadden we een zaklamp bij ons om over het water te schijnen om krokodillenogen te zoeken! Echt bijzonder om overal twee paar glinsterende ogen in het pikdonker te zien!

De volgende dag zouden we, wandelend, op zoek gaan naar anaconda´s. ´Helaas´ regende het pijpenstelen en kon dat feestje niet door gaan, maar ik kan niet anders zeggen dat ik daar blij mee was. De agenda werd een beetje gehusseld en in plaats van anaconda´s zoeken, zouden we gaan zwemmen met de dolfijnen. We voeren weer verder de rivier op en gingen op zoek naar dolfijnen en na een tijdje varen schenen we op een plek te zijn met 7 of 8 dolfijnen. ´Zo´, zei de gids, ´nu kunnen jullie het water in.´ Ik wist werkelijk niet wat ik hoorde, maar voor ik het doorhad lagen de vier mannen al in het water! In de rivier waar we zojuist nog allemaal krokodillen hadden gezien en waar weet ik veel wat nog meer in zwemt! De gids vertelde me toen dat de dolfijnen je beschermen tegen de krokodillen, omdat ze bang voor hen zijn, dolfijnen bijten namelijk de krokodillen. Je kunt dus alleen zwemmen in een gedeelte waar een groepje dolfijnen zijn, met de nadruk op ´allééén´!! Toen ik zag dat de anderen werkelijk tussen de dolfijnen door zwommen en ze ze konden aanraken, moest ik er natuurlijk ook wel in! Buiten het feit dat het een heerlijke verkoeling was, was het een bijzondere ervaring. Toch keek ik af en toe nog angstig naar een plek in de verte waar ik net nog een krokodil had zien liggen... We hebben een tijdje gezwommen, maar zodra de gids zei dat de dolfijnen weg waren wist ik niet hoe snel ik terug de boot in moest!

´s Middags gingen we piranha´s vissen en dat ook nog eens in dezelfde rivier als waarin we die ochtend hadden gezwommen! Dit ging nog met een ouderwetse vishangel met een draadje en een haakje eraan met een stukje vlees. Onder andere Sam had een piranha gevangen! Helaas kwam er bij alleen af en toe een vis spartelend boven het water, zonder echt goed het haakje te hebben doorgeslikt. ´s Avonds bekeken we weer de sunset bij de bar en zagen op de terugweg weer de krokodillenogen... Die dag had er ook de hele dag een krokodil gelegen voor ons kamp en we voerden het ookde restjes van ons eten, op geen 2 meter afstand!

Na de hele avond Yahtzee te hebben gespeeld (jaja, het spel was bij de Engelsen aangeslagen met het nodige alcohol erbij), werd de volgende ochtend dan echt de tijd aangebroken dat de zoektocht naar anaconda´s zou beginnen. Eerst had ik nog besloten niet mee te gaan, maar na alles dat ik die dagen ervoor al had gezien, kon dit er ook nog wel bij! Immers was de kans dat we er eentje vonden in de tijd van dit jaar zo´n 40%. Eerst moesten we een halfuur door struiken lopen en hoge riet dat nog hoger was dan mijzelf, de gids liep voorop met een groot mes in zijn hand. Daarna kwamen we aan in een moerassig gebied met een meer, daar waar de anaconda´s verstopt liggen. We moesten zoeken door te lopen met onze laarzen aan door de blubber, waardoor ik af en toe bijna vast bleef zitten, en in struiken kijken. Na een tijdje had de rest het al opgegeven en ik vond het al helemaal niet erg om te stoppen en dus bleven wij wachten bij een grote boom, terwijl Sam en de gids nog een tijd door bleven zoeken. Tevergeefs, ze hadden geen anaconda gevonden... Het leek me wel heel spannend om te zien en ik was nieuwsgierig hoe ik zou reageren om een ruim 10 meter lange slang te zien, maar ik vond het stiekem eigenlijk niet zo erg. Wat ik wel een afschuwelijk idee vond is dat het niet zo is dat nu we ze niet konden vinden ze er ook niet zijn, maar dat er wel degelijk een heleboel zijn maar we zien gewoon niet konden zien! Dit komt doordat ze te goed verstopt liggen en het waarschijnlijk nog te nat was door de regen van de dag ervoor...

Eerlijk gezegd hadden we het na deze wandeltocht van een uur paar wel echt allemaal een beetje gehad... En ik eerlijk waar, de ´stoere´ mannen zeiden dit al twee dagen eerder dan ik! Dat kwam vooral door de miljoenen muggen, maar ook door de hitte, de vochtigheid en we voelden ons zo vies! Na nog een lunch, een boottocht terug van ruim een uur en een jeeptocht van 3 uur over een verschrikkelijke hobbelige weg was dit bijzondere avontuur alweer voorbij! Helaas eindigde dat voor mij allemaal niet zo fijn, aangezien ik voedselvergiftiging heb opgelopen. Waarschijnlijk dooronze eigenvisvangst dat ik die avondals enige hadgegeten of heel misschien doordat ik rivierwater heb binnengekregen... Het maakt niet uit waardoor, ik voelde me in ieder geval verschrikkelijk!

Gister dus een dag flink ziek geweest, vandaag zouden we de bus terug pakken om wat geld te besparen. Het is een busrit van 24 uur terug naar La Paz en dat op een afstand van maar 300 km, maar we hoorden van de mensen die de bus heen hadden genomen dat het uiteindelijk gemiddeld 35 tot 40 uur duurt... Waarom? Omdat de bus telkens vast komt te zitten op de weg en ze de bus dustelkens los moeten maken! Ik moet die bus wel terug pakken, aangezien ik me een vliegticket terug echt niet kan veroorloven. Maar ja hoor, daar kwam Sam gister tevoorschijn toen ik ziek in bed lag... Met niet één vliegticket, nee, twee...

Zodoende pakken we vanmiddag toch het vliegtuig terug naar La Paz, terug naar de kou! We zijn dan al 3 keer in La Paz aangekomen, dus een dag langer hoeven we daar niet meer te blijven. Morgen pakken we de bus naar Copacabana, waar het Titicameer ligt en alweer de grens van Bolivia om naar Peru te gaan... Laatste paar dagen in Bolivia zijn aangebroken!