De woestijn van Ica loopt direct over in de zee het strand is daarom moeilijk te definieren. Wij leggen ons handoekje neer in Huaccachina, een oase in de woestijn (eigenlijk gewoon net om de hoek bij Ica). Huaccachina an het Peruaanse Soles budget en is een oase met daaromheen plek voor 200 man. Gebouwd voor de elite van Peru.

Nu is van die vervallen glorie een heus backpackersoord overgebleven. Veel buitenlanders strandden hier neer om te genieten van het kleine beetje schaduw omringd door zandduinen van max 2000 meter hoog.

Sinds 1930 is hier niets meer veranderd en van glorie is niets meer te bekennen. Dus ipv elite nu de twee skirste (....dat betekent ´´goedkoopste-gierigste´´ onder de jeugd) backpackers van Latijns Amerika.

We komen een Nederlander en twee canadezen tegen waarmee we het goed kunnen vinden, maar helaas gaan zei de andere kant op met hun reis. Zo zijn we al meerdere leuke mensen tegengekomen waar we niet lang mee kunnen reizen (onder het gros van hippiebackpackers of overbezorgde stijve reizigers). Soms is dat wel jammer maar we hebben gelukkig veel plezier met z´n tweetjes en kunnen lekker onze eigen gang gaan! En dat is ook heel wat waard.

We besluiten wat te relaxen hier, we hebben veel hoogland gezien en traditionele (afstandelijke) mensen en het ziet ernaar uit dat hier nu verandering in gaat komen. Bolivia en Peru zijn echt fantastische vakantielanden, met hele eigen (inca) cultuur, eigen gerechten (niet zo lekker) en prachtige natuur. Toch houden de meeste mensen gepaste afstand van toeristen en zien je toch voornamelijk als geldbommetje.

´s Avonds ga ik sandboarden in de duinen, het zand is afgekoeld en het is eigenlijk wel leuk in deze grote zandbak. De rit met de buggy naar de juiste duinen toe is eigenlijk nog een stukje gaver. Met 80kmpu racen we duin op en af. De Peruaanse Schumacher heeft de 350pk motor aardig onder controle wat er in resulteert dat we over de duinen vliegen en soms duinen afrijden met een helling van meer dan 50 graden. Echt heel gaaf!! Het sandboarden is heel lastig vergeleken met snowboarden. Het materiaal is niet echt goed en het sturen in het zand gaat heel stroef. Iedereen switht naar buiksleeen wat verassend leuk is.

De dag erna gaan Renée en ik weer iets samen doen, na het heuze feest van het wijnproeven in Argentinie willen we dit graag herhalen. Echter kunnen Peruvianen TOTAAAAAL geen wijn maken. Echt het is hilarisch wat we te drinken krijgen, een soort limonade met alcohol smaak. Zoete rode wijn!!! zo heette het ook. Erg interessant, maar echt niet lekker. Het is ook een beetje vreemd dat er hier midden in de zandwoestijn wijngaarden zijn, maar de onderwaterrivieren (ICA´s in de taal van de inca´s) zorgen ervoor dat er toch erg grote wijngaarden zijn. Er is maar één exporteur, dat is TACAMA, probeer het eens en je tong zal het je niet in dank afnemen!

Leuker is eigenlijk het leren over sterke dranken. We doen dit met de nationale drank Pisco, een soort fruitige rum. Goed naar de plakkerigheid van de drank op het glas kijken, ruiken en niet gaan tranen, een beetje op je hand doen en kijken of het verdampt. En hoppa,... beetje lucht erbij en als het geen pijn doet aan je keel, en aan alle voorgaande voorwaarden voldoet heb je een goede pisco tepakken. Zo gaan we wat wijn en pisco bodega´s af en onze chauffeur doet goed mee! Probeer eens een Pisco Sour te maken, is echt een heerlijke cocktail en wordt door heel West-Latijns Amerika gedronken. Het verbaast ons dat dit drankje in Nederland niet bekend is. Zal wel zijn doordat er ei-wit doorheen zit.

Oke op naar Lima, we rijden over de Panamerica langs de kust naar Lima. Door vele, eigenlijk door iedereen voor ons afgeraden. Echt 100 mensen hebben gezegd dat we hie rniet langer dan een dag hoeven te zijn. Het is echt veelste gevaarlijk, en er valt niets te beleven.

Misschien komt het door onze lage verwachtingen, maar we zijn nu in Lima, hebben de twee prachtige pleinen, Plaza Mayor en Plaza San Martin gezien. Hebben een tripje gemaakt naar de wijk Miraflores en zagen daar een prachtig Algarve achtige rotskust, met groot bijpassend strand en wisten niet wat we zagen. Het putje van de wereld, is in potentie de mooiste stad ter wereld, prachtig gelegen aan het strand. Zo zie je maar, gewoon een kans geven en dan valt het reuze mee. Toch gaan we hier morgen alweer weg maar dat komt omdat we een vlucht moeten halen.

We hakken snel nog even wat rijst naar binnen bij de Chifa (de Chinees) waarvan er vele zijn. (Een enorme influx aan Chinezen hier in West Latijns Amerika.... ook Chinese automerken Geely (eigenaar van Volvo), Great Wall, Hoajin enz.). Ow trouwens we hebben gister Cuy gegeten, voor de dierenliefhebbers, dat is een nationaal gerecht, hamster. Was erg mals, maar een beetje flubberig, misschien volgende keer proberen bij een restaurant met gerechten van meer dan een euro! Maar toch de moeite waard. Andere gerechten zijn trouwens, Lomo Saltado, Ceviche, Palto Relleno en Chicharron.... allemaal niet echt hoogstaand maar misschien wel leuk om te onthouden en thuis een keer te eten. Vandaar dat ik het opschrijf.