Het gaat allemaal zo snel opeens en het lijkt alweer een tijdje geleden, maar vooralsnog een gelukkig nieuwjaar allemaal! De reacties die we de laatste dagen hebben gelezen waren allemaal heel lief en leuk, bedankt daarvoor!

Zoals Sam eerder al vertelde was ons plan om oud en nieuw in Cartagena te vieren, aan de Caribische kust! Vorige week woensdag kwamen we met de nachtbus laat in Cartagena aan en het was er ook meteen weer een stuk warmer. Bogotá was te koud, Medellín was al een stuk warmer, maar nu bevinden we ons echt in de hitte! Ik hou ervan! Nu bevinden we ons ook weer een beetje in de Caribische sferen, dat wat we in grotere mate in Panama al hadden mogen meemaken. Cartagena is leuk! Het heeft stranden, een grote haven en een ´staartje´ van de stad dat helemaal de zee inloopt en volstaat met hoge wolkenkrabbers. Aan het water is el centro Viejo, oftewel, de Old Town en lopen we weer door koloniale huisjes en leuke pleintjes. Natuurlijk is deze stad wel wat toeristisch, wat weer een beetje jammer is. We maken een plan voor de komende dagen en het worden uiteindelijk 4 leuke dagen in Cartagena!

Donderdag maakten we een boottrip naar eilandjes die voor Cartagena liggen. Het was eerst anderhalf uur varen naar Isla del Rosario, waarvoor mini-eilandjes liggen met alleen een huis erop, dat lijkt me wel wat voor later… Op dat eiland konden we naar een dolfijnenshow, maar om wat geld te besparen besloten we lekker te gaan zwemmen, want daar keken we al heel erg lang naar uit! Na een uurtje zwemmen voerden we verder naar een ander eiland met het Playa Blanca, dat het mooiste strand zou zijn in de omgeving. Het strand was inderdaad mooi, het was alleen stervensdruk en het hele strand stond vol met Colombianen die in eigen land op vakantie zijn! We merken sinds Kerst heel erg dat het hoogseizoen is, veel Colombianen op vakantie, alles is druk en alle hostels zitten vol. Na die uurtjes luieren op Playa Blanca, kwamen we er net op tijd achter dat onze boot in de verte aan het vertrekken was en zo konden we nog net op tijd mee! Na weer twee uurtjes varen kwamen we weer aan in de haven en was er een lange dag voorbij. Het was een leuke, kleine vervanging van de San Blas eilanden. Wel jammer dat het heel veel varen was op een massaboot vol met mensen…

De volgende dag pakten we de bus terug naar de bus terminal. Dit duurt zo´n uurtje, aangezien de busterminal zo ver buiten de stad ligt. Ons plan was vandaag om naar een moddervulkaan te gaan. We moesten lang wachten en het was een lange rit in een bus zonder airco. Na 3 uur moesten we ergens uitstappen om de laatste paar kilometers een motortaxi te nemen naar de moddervulkaan. Ondertussen had ik doodsangsten achterop de motor, achterom kijken om met mij te praten, één hand aan het stuur, auto´s die achter je toeteren die 120 km per uur rijden en zelf 90 km per uur rijden over heuvels en een witte lijn op de weg waardoor het glas was en we slingerden. Gelukkig waren we er binnen 5 minuten en stonden we voor de vulkaan. Wat was hij klein! Het zou de grootste moddervulkaan van Colombia zijn, maar het was slechts 15 meter hoog. Maar natuurlijk hadden we deze helse rit niet alleen om het bekijken gedaan, we namen natuurlijk een modderbad! We klommen in onze zwembroek en bikini omhoog op de trap en toen we bovenkwamen was er letterlijk een bad dat helemaal volzat met mensen die onder de modder zaten. Natuurlijk was het weer hartstikke druk, vakantietijd. Dat mocht natuurlijk de pret niet drukken enzodra het kon lieten Sam en ik ons in het bad glijden! Op de top van de berg zit een gat met een doorsnee van zo´n twee meter dat helemaal vol zit met modder. Het voelt echt onwijs vreemd om hier in te zitten! Je kon ook niet staan, de modder gaat waarschijnlijk helemaal door tot onder de grond en veel dieper, maar dat was ook niet nodig want je blijft gewoon drijven! Ik voelde me net een astronaut, zo moest het dus voelen om gewichtloos te zijn! We konden ook niet zwemmen en je had in de modder je eigen lichaam nauwelijks onder controle, het zweefde maar wat. Een hele vreemde ervaring! De modder zou een therapeutisch effect hebben op je lichaam dus Sam en ik bleven er een tijdje inzitten. Naast de vulkaan zit een gigantisch meer, dus nadat we weer naar beneden klommen en wat fotootjes maakten van ons onder de modder, sprongen we het water in. Na een tijdje boenen en schrobben om de modder van ons lichaam te krijgen, konden we weer terug naar Cartagena… Maar in totaal 6 uur reizen was het zeker waard!

´s Avonds kwamen we, wat we de hele reis al doen, bekende Nederlanders tegen, deden we een drankje en nog paar in het hostel. Tijd om wat te stappen vanavond! Het was een gezellige boel in het hostel met een grote groep Argentijnen die hier op vakantie waren en luidruchtig muziek maakten en de typische drankjes van Buenos Aires dronken. Zoals bijvoorbeeld Fernet waar je, naar het schijnt, geen kater van kunt krijgen!

Op oudjaarsdag zouden we lekker gaan relaxen op een strand van Cartagena, Boca Grande. Het was er een gezellige drukte, overall veel muziek en overal werd van alles verkocht en aangeboden. Natuurlijk kwamen we ook hier weer bekenden tegen, uit Australie, de wereld is zo klein! Het was een vreemd idee toen het zes uur was geweest en iedereen in Nederland dus al had afgeteld en het nieuwe jaar daar al was ingegaan! Dit jaar moesten we ook nog de oliebollen en appelflappen missen… Wij gingen rustig aan ergens nog wat eten en toen kon voor ons het feestje ook beginnen! Niemand leek echt te weten waar het feestje die nacht echt zou zijn, maar daar kwamen we vanzelf wel achter. We namen vrienden van ons mee ons hostel binnen en het was er een gezellige boel en een drukte. Om half 12 gingen we op weg naar de muur dat centro viejo van vroeger nog omringd, een uitzicht heeft over het centrum en de kust en waar Café del Mar zit met goede muziek. Velen zouden hierheen gaan, maar dankzij de hoge entrée ging niemand echt naar binnen en was het eromheen een drukke boel! Na een paar seconden aftellen werd er op twee plekken in de verte vuurwerk afgestoken. Hier doet men het niet zelf, maar wordt het georganiseerd. Het was ook het eerste vuurwerk dat we hoorden die dag, anders dan in Nederland, het was heel mooi maar na 5 minuten was het alweer afgelopen! Al het vuurwerk zal al wel met Kerst zijn afgestoken… In Colombia steekt men met Kerst namelijk wel zelf vuurwerk af! En vraag me niet hoe… Natuurlijk kwamen we ook hier binnen no time onze Nederlandse vrienden weer tegen die net uit Café del Mar kwamen en een stempel hadden. Ze tekenden een mislukte stempel met een pen na op mijn hand en met deze grap kwam ik zo binnen! Alleen bij Sam werkte het niet echt en moest er betaald worden. Helaas stonden we binnen een halfuur weer buiten, omdat we er met zijn allen uit werden gezet… Zo ook hebben we toen mogen meemaken wat voor een corrupte politieagenten hier in Colombia zijn…

Op nieuwjaarsdag gingen we met twee andere Nederlandse vrienden die we weer tegen waren gekomen naar een ander strand in Cartagena, waar we een heerlijk nieuwjaarsduik namen in de Caribische kust! Ook hier waren weer feestjes gaande en was het er gezellig. Colombianen zijn echt hele leuke mensen, heel vrolijk, impulsief en verwelkomend, ze doen alles voor je om een fijne tijd te hebben! Toch hebben we meegemaakt dat Colombianen geen tijd kennen, als je een uurtje later met ze afspreekt kun je er makkelijk 3 uur bij optellen! Die dag hadden we veel moeten wachten… We hebben serieus die ochtend met een Duitse vriend een uur lang op ons ontbijtje moeten wachten dat slechts bestond uit een omelet, muesli en pannenkoeken met fruit! Die avond hadden we met een Colombiaan afgesproken en hebben daar 2 uur op zitten wachten, uiteindelijk zat hij nog met een whiskey op het strand… Typisch Colombiaans! Toen gingen we uiteindelijk met zijn viertjes, vier Nederlanders die het gewend zijn om Nederlandse afgesproken tijd aan te houden, met veel honger van het wachten uit eten en raad eens, we moesten een uur wachten op ons eten! Uiteindelijk aten we om 11 uur ´s avonds! Die dag gingen we op tijd naar bed, want de volgende dag zouden we Cartagena alweer gaan verlaten…

Maandag namen we de bus via Barranquilla naar Santa Marta, om vervolgens naar Taganga te gaan dat daar dichtbij ligt. Ik noem even Barranquilla, want dat is de stad waar Shakira geboren is! De zangeres waar ik als kind zo´n fan van ben geweest. Het was niet de moeite waard om deze stad te bezoeken, het is na Bogotá, Medellín en Cartagena, de vierde grote stad van Colombia en er schijnt werkelijk niets voor toeristen te zijn en het schijnt geen leuke stad te zijn, het werd ons afgeraden. Zo keek ik vanuit de bus maar wat door de straten… Toen we aankwamen in Taganga was het een hel om iets te vinden om te overnachten, natuurlijk, hoogseizoen en ook hier zit het vol met Colombiaanse toeristen.

Taganga is een vissersdorpje dat dichtbij de stad Santa Marta ligt. Het is de laatste jaren onwijs toeristisch geworden en het dorpje lijkt wel te ontploffen door de vele mensen, barretjes, restaurantjes en auto´s. Het is hier zo druk door de mooie baaien en stranden hier en het ligt ook dichtbij het nationaal park Tayrona dat schijnbaar de mooiste stranden van Colombia zou hebben. Taganga is dé perfecte plek om de laatste anderhalve week te relaxen en nog even flink van de zon en de warmte te genieten! Sam en ik hadden dit aan het begin van de reis al gepland, aan het eind van onze reis zouden we ergens een tijdje lekker niets doen! Gister moesten we nog het één en ander regelen met hostels en nu zitten we uiteindelijk sinds gister in een leuk hostel en hebben we voor de laatste anderhalve week maar voor een private geregeld, om echt even tot rust te komen voordat we weer naar Nederland gaan! De laatste twee dagen zijn we dan ook lekker naar het strand gegaan, waar ik me de aankomende dagen ook lekker zal vertoeven. Sam is vanmiddag begonnen met een duikcursus om zijn PADI te halen, dat zal drie daagjes duren, dus Sam zit nog steeds niet stil! Volgende week bezoeken we waarschijnlijk nog even het nationaal park voor 2 daagjes en gaan we onze reis vervolgen naar ons allerlaatste land: Venezuela! Het plan is om daar twee daagjes aan de kust te zitten en dan meteen door te gaan naar Caracas waar we vandaan vliegen naar Amsterdam, over Madrid. We willen wel iets zien van Venezuela, maar er ook zo kort mogelijk zijn, want het schijnt een onveilig, backpackersonvriendelijk en duur land te zijn!