Vanuit Cartagena gaan we langs de Caribische kust naar Santa Marta, het is zomer en het hele strand, stad en bussen zitten vol met feestende Colombia. Er is geen hoek waar je geen Salsa hoort of een salutje ziet met een dikke shot Aguardiente of Ron... Rum dus.

Colombianen houden van een feestje, in iedere bus staat een 120W box te trillen met Cumbia, Salsa, Rumbia of Spaanse reggaeton pop. Daarnaast zitten er nog 3 hippe vogels hun eigen muziek uit hun Blackberry curve laten knallen. Een kakafonie aan geluiden dus!

Wij strijken 1 baaitje om de hoek van de grote stad neer. Taganga, volgens de lonely planet wederom een hippie paleis. En niets is minder waar. Op de straten zitten rijke blanke rastafaries arbandjes te verkopen en zich vol te gieten. Het is echt rete druk, zelfs in de baaitjes en we lopen om de rotsjes heen door het water om een verlaten strandje te vinden. Het water is donker maar helderblauw en er hangt toch wel echt een hele relaxte sfeer.

Ik moethard gaan studeren, want ik ga 6 duiken maken en daarna een examen doen om me duikbrevet te halen. In dit stukje verhaal moet ik Renee dus helaas even weglaten want die ligt lekker te bronzen op het strand. Het is wel erg jammer dat we niet samen onze PADI kunnen halen want dan kunnen we daar later van genieten door samen te gaan duiken. Maar ik doe dit van me laatste centjes, en Renee wacht. Dus we beloven elkaar dat Renee een andere keer gaat!

Er hangt eensuper vibe op de boot, we splashenover de golven, en zoals het boekje al zei, tijdens het duiken maak je vrienden! Mijn instructeur is eenechte bruine Colombiaan, een hele relaxte kerel. Zoals veelColombianen, stoer maar niet lomp of dom. En me buddy is een Amerikaan die een beetje angstig duikt, wat de nodige vertraging oplevert, maarja,buddies helpen elkaar!!

Het zijn 4 dagen flink studeren, veel mensen zeggen dat het niet nodig is, maar ik vind het wel belangrijk. Je mag bijvoorbeeld nooooit je adem inhouden tijdens duiken,met de volume verschillen in lucht kunnen je longen uit elkaar klappen. En je moet ook goed je nitro volumes in je bloed kunnen bereken omgeen nitro-bubbels in je bloed te krijgen.

Allemaal vrij serieuze dingen, maar niets aan de hand, als je gewoon goed oplet... en vooraf natuurlijk even tekenen dat als je dood gaat niets of niemand PADI aan kan klagen! Anyway het duiken is echt heerlijk.Onderwater zie je zoveel meer dieren dan bovenwater. Het feit dat je lekker zweeft onderwater zonder enige moeite te doen en niemand tegen je kan praten!! Hahah heerlijk. Echt een blije ontdekking.

Bij de eerst duik wijs ik naar een visje die zich heeft verstopt in het zand en Chopper de instructeur word helemaal gek, ik dacht dat ik door moest gaan met de oefeningen. Later bleek het een schorpioenvis te zijn. Na de lion-fish een van de dodelijkste vissen van de zee. De lionvissen zwommen we overigens ook gewoon tussendoor. Ze doen niets als je ze niets doet... schijnt. We zien allemaal rare slangenvissen, aalen die aan rotsen vast zitten, maanvissen, lelijk koraal en krabben. Na 2 duiken op een halve dag komen we weer in Taganga aan. Daar ontmoet ik Renee en gaan we lekker samen koken en Moro-sapjes drinken.

Fruit is zooo goedkoop in Colombia dat ik me record met verschillende soorten fruit eten op een dag toch zeker wel gebroken hebben. Maracuya, Lucuma, Piña, Watermeloen, Limes, Mango, Moros, Cocosnoot en nog wat dingetjes.Weleven nu van niet meer dan4 euro per dag, en nog zoveel lekkerigheid!! Fijn datdat kan!!

Ik haal mijn duikbrefet met '!·$&%&$ 1 fout!!! Met 0 fout kreeg je een gratis duik. Anyway, Renee was toch al flink bruin dus het was tijd verder te gaan. We zouden nog 1 dagje in de grote stad, Santa Marta aan het havenstrandje gaan zitten. Het was er minder spectaculair dan we dachten, maar een lekker dagje op het strand, met alleen Colombianen, en geen hippies was natuurlijk wel fijn, lunch boxje erbij en een limoensapje, lekker Lim´in.De volgende dag zouden we naar het nationaal park Tayrona gaan. Echt een park met prachtige stranden, met rijen van palmbomen, zandstranden, mooie rond rotsblokken die op wonderbaarlijke wijze op het strand terecht zijn gekomen. Kortom we zagen er echt naar uit.

Het was een busrit van een uur, en dan nog 2 uur lopen want het park ligt onder de bergen die swerelds hoogte bergen zo dicht aan zee zijn. Het geikel begint al in de bus. De conducteur scheurt ons biljet van 10euro in 2-en om te kijken of die echt is. Het was een echt biljet kwamen we via andere achter en we wilde ons geld terug van hem. Hij sloopt het tenslotte, we kwamen er daarbij achter dat Renee veelsteveel had betaal. Dat heeft geresulteerd in mij OP de stoelen van de bus staand, schreeuwend om me geld. En het temperament blijkt te werken. Want we hebben het terug!!! De enige Gringo´s in de bus zeiden wat van me gedrag, de Colombianen waren het wel gewend zo te zien. Mevrouw Francaise vond mij te luidruchtig voor haar tere oortjes, en ik moest me geld maar terugvragen aan het einde van de rit. Als de bus wegrijd zeker...!!!!! Nou dat was ook weer opgelost. Toen we het hele stuk door het overigens prachtige park hadden afgelegd bleken alle hangmatten vol te zitten. We moesten de hele middag ombeurten in de rij staan. En precies toen we wat konden krijgen wisselde Renee en ik van plek. Plaatsje vergaan. 2 uur teruglopen, niet genoten, en nog ruzie met z´n tweetjes ook!!!

Gelukkig zijn we de beroerste niet en gingen we lekker op naar Venezuela, die ruzie was maar eventjes... en alles is weer hunkie dorie... haha maarja toch jammer dat we niet lang in het park hebben kunnen blijven.

Gelukkig heb ik Renee nog wijs kunnen maken dat een kaktus groeit, daar waar een beestje heeft gekakt.... en dat maakte de dag helemaaal top!!! Jongens tot snel, we zien er naar uit jullie allemaal weer te zien! Kus

(Ps heb heel snel getypt, Venezuela en internet is niet zo´n succes hahah Renee vertelt nog wel meer over dit vreeeeeemde land kuskus)